Gwy wandelt

dinsdag 31 mei 2016

In juli weer Gentse feesten

Weer zal Gent veranderen in een groot feest.

In het stadsmagazine stond er al wat reklame over.

Maar smaken verschillen. Je smaak is de mijne niet.
Toch komen we allemaal aan onze trekken.

Klik hier voor de website:
https://gentsefeesten.stad.gent/

maandag 30 mei 2016

Roemenië dag 8

De dag van de terugkeer.

Onze rondreis door Roemenië met OKRA is afgelopen.
Deze morgen hebben we nog wat door Boekarest gewandeld, waarbij Adrian, onze gids, onze aandacht vestigde op historische gebeurtenissen in dat land, met een sterke nadruk op de revolutie van december 1989.

De Roemeense geschiedenis en tradities zullen ons bijblijven.

Ik was er met een aangenaam reisgezelschap, en misschien zien we elkaar weer op een terugkomstdag of een andere reis.

Pofta buna

Pofta buna = Smakelijk
Onze maaltijden tijdens de rondrit doorheen Roemenië zijn steeds uiterst verzorgd geweest, om niet te zeggen overvloedig.
's Morgens steeds een uitgebreid ontbijtbuffet, een 4- of 5-sterren hotel waardig.
's Middags en 's avonds steeds een warme maaltijd, telkens uit 2 of 3 gangen.
We gingen telkens naar een restaurant. Soms een modern nieuw restaurant, soms een restaurant in traditionele Roemeense gebouwen.
De oude Roemeense maaltijden vielen het meest in mijn smaak.
Dat was de boerenmaaltijd in het dorpje Sibiel, tweedens de maaltijd van de marktkramers in Sibiu en ten derde de brouwersmaaltijd in Boekarest.

In het boerendorp Sibiel was de tafel voorzien van:
  • appeljenever als schnaps
    De maaltijd begint met een dronk waarbij we elkaar een goede gezondheid wensen: norok.
  • koude schotel met schapenkaas, spek, pasta van aubergines, olijven, tomaat ajuin, komkommer
  • polenta met gevulde koolbladeren
  • water of wijn. De wijn is van een plaatselijke druif. Zeer fruitig, doet aan aardbeien denken.
  • gebak als dessert
In Sibiu aten we in een oude wijnkelder. Het was de maaltijd die ook in mijn boekje van National Geographic staat:
  • soep
  • Mititei = worstjes van gemengd gehakt waarin speciale specerijen zijn verwerkt, en mosterd
  • Als dessert papanasi, een warme beignet met confituur en room.
In Boekarest aten we zaterdagavond in een voormalige brouwerij. Het waren spijzen op basis van varkensvlees.
  • Het voorgerecht was koud vlees: hesp, spek en hoofdvlak, met tomaat, ajuin, sla en grote augurken
  • De hoofdmaaltijd waren ribbetjes en varkenspoten met bonen in tomatensaus, polenta en nog meer groenten.
  • Dessert was chocoladetaart met een bol ijskreem.

Na al die gerechten in de vakantieweek zal ik terug in België maar weer versoberen. 

zondag 29 mei 2016

Roemenië, dag 7

Patriarchen kerk Boekarest
Het is al zondag. De laatste volledige dag van onze OKRA-rondreis in Roemenië.
Het is onze dag van Boekarest.
Boekarest is volgens de legende gesticht door een herder met de naam Bucur, vandaar de naam.
In ieder geval: in de XIVde eeuw waren er al heel wat kooplieden.
In 1659 wordt Boekarest de hoofdstad van Walachije en in 1862 de hoofdstad van heel Roemenië.

We rijden eerst naar het paleis van de huidige president. Daar vlakbij vertelt de gids aan de hand van een basrelief bij de militaire academie ons over de geschiedenis van Roemenië

Onze rit door Boekarest vervolgde met een stop aan het groots ambtenarengebouw van Ceausecu. Het is als dusdanig nooit in gebruik genomen en herbergt nu het Roemeens parlement.

Een zeer groot contrast met de orthodoxe patriarchenkerk, die we later bezochten. Ik verschoot hoeveel volk hier naar de viering gaat. De mensen staan tot buiten. Ook een zeer sterke uiterlijke devotie: kruisteken maken, ikonen aanraken, knielen, en natuurlijk ook kaarsjes ontsteken.

Het was middag geworden, tijd voor het middageten, en daarna bezochten we het paleis van Ceausescu, de woning van hem en zijn familie. De gids die ons daar rondleidde liet ons de vele geschenken zien die hij van andere staatshoofden gekregen heeft. Hij vertelde ook hoe hij verwerd van een volksleider tot een dictator, die zelf rijk leefde, terwijl het volk nauwelijks te eten had.

Onze rondrit door Boekarest beëindigden we met een bezoek aan het historisch museum. We kwamen onder de indruk van de schatkamer: gouden voorwerpen, nog van uit de tijd van de Romeinen.
Trouwens ook de zuil van Trajanus, althans een kopie daarvan, is er tentoongesteld. Vooral ging mijn aandacht naar de strijd tussen de Romeinen en de Daciërs.

Hiermee beëindigden we onze rondrit. Een avondmaal in het hotel, en dan onze valiezen pakken, want morgen vliegen we naar België terug.

zaterdag 28 mei 2016

Roemenië, dag 6

Vandaag verlaten we het Transsylvaans Roemenië. We rijden door de Karpaten langs de vallei van de Olt.
Onze route is vandaag: Sibiu, Cozia, Curtea de Arges, Boekarest.
We zijn in Walachije nu.

Cozia is met zijn Byzantijns aandoend klooster kenmerkend voor de Roemeense cultuur. In Transsylvania was de godsdienst voornamelijk katholiek en protestants. Hier in Walachije overheerst de orthodoxe godsdienst. In de gebedshuizen zeer veel muurschilderingen. De binnenkant van de kerken is als het ware volledig beschilderd met taferelen uit de bijbel en afbeeldingen van de heiligen.

In onze stop in Curtea de Arges, bezoeken we het mooie witte klooster. De witte kerk heeft zijn eigen legende. Het bouwen ervan wilde maar niet vlotten en de bouwmeester moest een offer brengen. Hij moest de eerste mens die hij tegen kwam inmetselen. Toen hij uit zijn droom wakker werd, kwam net zijn echtgenote af met zijn ontbijt. Manole metselde dan zijn vrouw in, en de kerk kwam klaar. Maar Manole had zoveel wroeging, dat hij van de kerk naar beneden sprong en stierf. Op de foto is het kleine bouwwerkje links het gebouwtje dat opgericht is waar zijn lichaam neerkwam na de sprong. Op de kerk zelf is met een tekst aangegeven waar zijn vrouw ingemetseld is. Dat is dan op de foto uiterst rechts.
Curtea de Arges was de hoofdstad van Walachije. Vlad Dracul, heeft de hoofdstad naar Boekarest verplaatst. En naderhand is Boekarest de hoofdstad van heel Roemenië geworden.

We zijn in Boekarest nu. Morgen zullen we deze stad bezoeken.

vrijdag 27 mei 2016

Roemenië, dag 5

We blijven in Sibiu vandaag. Alles te voet. Geen autobus vandaag Ons hotel Ramada ligt trouwens vlak bij de autoluwe zone van de oude stad.

Deze morgen een stadswandeling; Eerst langs de overblijfsels van de stadsmuren. Dan langs het grote plein, en een kleiner plein in het stadscentrum. We houden halt bij de evangelische kerk, die dateert uit 1371. Toen was het nog een Rooms-Katholieke kerk. Onze gids noemt die kerken altijd Luthers kerken. In de gids staat er dikwijls protestantse kerken vermeld. Wat me opviel was een schilderij van de gekruisigde Christus, waarbij Maria Magdalena het kruis omarmt. De figuur van Maria Magdalena is weg geschilderd en vervangen door teksten uit de bijbel. Haar armen staan echter nog steeds op de schildering.

Wat me in de nabijheid ook trof was een overblijfsel van de wandergesellen. Die trokken het land door om een stiel te leren. Ze kregen een stempel in hun boekje of zo, en zelf sloegen ze een nagel in een houten paal, bij het huis waar ze verbleven. Die paal staat op de foto hiernaast.

Ook in de wandeling een bezoek aan het Brukenthalmuseum.
Je ziet aan de naam dat Roemenië een smeltkroes van culturen is. Sibiu droeg toen het in de XIIde eeuw gesticht werd de naam Hermannstadt.
In de XVIIde eeuw werd het paleis Brukenhtal gebouwd, dat nu een museum is. Daarbij ook Vlaamse schilderijen .Een portret van Jan van Eyck, en de dood van de onnozele kinderen van Breugel de Jongere. staan er extra belicht.

In de namiddag hadden we vrij, waarbij ik en anderen nog meerdere musea en kerken bezochten. Daarbij kwam ik het meest onder de indruk van de orthodoxe metropolieten kathedraal. We konden het niet nalaten hier een kaarsje te ontsteken.

's Avonds genoten we in een voormalige wijnkelder van een typisch Roemeens gerecht: Mititei = worstjes met speciale specerijen, en als dessert papanasi, een warme beignet met confituur en room.

donderdag 26 mei 2016

Roemenië, dag 4

We zijn nu aan de helft van onze reis doorheen Roemenië. We blijven in het zuiden van Transsylvania.
Vandaag is het traject: Sighisoara-Sibiu.
Onderweg bezoeken we de zogenaamde weerkerken van Biertan en Mosna.
Wat zijn weerkerken?
Het zijn geen kerken die het weer voorspellen. Neen.
Het zijn kerken, typisch Transsylvaanse bouwwerken, die uirgebouwd zijn tot versterkte burchten. Er waren immers geen vestingen of kastelen waar de dorpelingen, naar toe konden om zich tegen invallen te beschermen.
De kerken, vroeger katholiek, nu evangelisch, zijn op een bergtop gebouwd. Ze zijn ommuurd en binnen de muren bevinden zich de voorraadplaatsen van de dorpelingen. Als ze belegerd werden konden ze dan ten minste eten. Merkwaardig vond ik de spektoren, waar de families hun worst en spek bewaarden. Ook bevonden zich soms de school en het raadshuis binnen de muren. De weerkerk die we in Biertan bezochten is de grootste van de meer dan 200 weerkerken. De weerkerk van Mosna maakte op mij de meeste indruk. Dat is niet in het minst door het enthousiaste verhaal van de mevrouw die nu instaat voor de kerk. (Marianne staat links op de foto)
Tussendoor gebruikten we de lunch in Medias, na de binnenstad bezocht te hebben. Daar is trouwens ook een Duitstalig Lyceum. Daar wordt les gegeven in het Duits van nu. Niet langer meer in het Saksisch van vroeger. De Duitsers vormen nu nog een minderheid in Roemenië, al zijn er velen geëmigreerd. Van de Saksen die hier 850 jaar geleden kwamen, was Medias de middelste van de 7 burchten.

We bezochten vlakbij Sibiu het openlucht museum ASTRA; alles grijpt daar terug naar het agrarisch
verleden van het Roemeense land, en vooral naar gebouwen en constructies die in hout gemaakt zijn.
Doordat het plots fel begon te regenen, en we daar niet op voorzien waren, viel dat bezoek wat wat kort uit.
Maar niet getreuird. Onze gids compenseerde dat met een bezoek aan een dorpje, waar op iedere electriciteitspaal ooievaars hun nest hadden gebouwd.
Om het agrarische compleet te maken gebruikten we noch een boerenmaaltijd bij een boerin in het dorpje Sibiel. Een maaltijd die iedereen ruim wist te appreciëren.

Vannacht overnachten we in Sibiu.

woensdag 25 mei 2016

Roemenië dag 3

Dit bericht komt uit de XIIde eeuwse burcht Sighisoara. In ons hotel BinderBubi is er WIFI.

Vandaag was onze trip: BRASOV - SIGHISOARA

We zijn hier niet met vakantie. Neen, we zijn hier om met onze gids Adrian het land Roemenië te leren kennen.
Vandaag was het onderwerp vooral de Saksers in Transsylvania.
De Saksers die zich in Brasov, één van de zeven burchten, vestigden waren vrije Saksers. Geen adel boven hen, Ze vielen rechtstreeks onder de kroon van het Oostenrijks-Hongaarse huis. Dit deel ten oosten van de Karpaten moest een verdedigingsbuffer vormen tegen de binnenvallende Tataren en het rijk van de Turken dat zich probeerde uit te breiden.

Tijdens de busreis deze middag vertelde onze gids dan vooral over het Roemenië onder Ceausescu. En de armoede onder de bevolking toen. Hij werd er zelfs emotioneel van toen hij sprak hoe er bij hem thuis honger geleden werd.

De tijd van de Saksen en het geboortehuis van Vlad Dracul betekenden voor ons ook een tijdreis vandaag. Terug naar de Middeleeuwen. Dat was in het stadje Sighisoara. Een stadje met een bovenstad, met zijn burcht uit de 13de eeuw. Sighisora is een citadelstad. De citadel is een Saksisch bouwwerk uit de XIIde eeuw.
Met onze gids bewandelden we een 400-jarige trap om de bergkerk te bezoeken. De trap is volledig overdekt en leidt naar een Lutherse kerk, met nog een Romaanse crypte, met verschillende graven in de muren. Daarna beklommen we de klokkentoren, van oorsprong ook een verdedigingswerk.

Ik begin heel anders over Vlad Dracul te denken ondertussen. Die vorst is in deze citadel geboren. Zijn wapenschild toont een draak. Meer en meer zie ik hem als een Sint Joris-figuur, die de draak verslaat, en steeds minder als de vampier van Bram Stoker.

Fotograferen in Roemenië

De zwarte kerk in Brasov
In dit land:
- mogen we fotograferen
- of mogen we niet fotograferen.
En wat ik vroeger nog nooit gehoord had, we mogen fotograferen als we er voor betalen.

Een paar voorbeelden:

In het kasteel van Bran mochten we fotograferen
In de zwarte kerk was fotograferen verboden.
Eergisteren in het klooster van Snagov, mochten we fotograferen mits we een fotobelasting betaalden

dinsdag 24 mei 2016

Naar Transsylvania

Kasteel Peles
Roemenië dag 2.
Vandaag is onze route: Boekarest- Sinaia - Bran - Brasov.

Boekarest verlieten we langs de arbeiderswijken met al zijn grote woontorens. Dit bood aan onze gids de gelegenheid om over het communisme in Roemenië te vertellen.

In Sinaia bezochten we het kasteel Peles van de vorst Carol I. Die was in Beieren geboren, en dat is aan de stijl van zijn koninklijke zomerresidentie goed te merken. Sinania is de parel van de Karpaten, met befaamde vakantie oorden. Veel volk hier. Wat moet dat niet zijn op een zondag in het seizoen? De sfeer is hier als in een sprookje.

Bran is maar al te goed gekend. Het is een grensvesting in Transsylvania. Het wordt toeristisch vooral geprononceerd als het kasteel van Dracula. Het slot zelf heeft meerdere functies gehad, en die konden we mooi bezoeken. We gingen naar de markt waar allerlei prullaria i.v.m. Dracula verkocht worden. Maar het regende zo erg, dat we dat maar voor bekeken hielden. We zijn dan maar in de gelagzaal van een 5D cinema binnen gegaan om een koffie te drinken.

Brasov is in oorsprong een Duitse stad: Kronstadt. Het is een industriestad, maar toeristisch het meest bekend om zijn zwarte kerk. Dat is een kerk uit de XIVde eeuw die door een brand in 1689 volledig zwart geblakerd was. Die kerk bezochten we deze middag. Brasov zelf ontstond als kolonie van de Saksers.

Na ons avondmaal reden we door naar Poiana. Dat is een ski-oord. We hebben wel op de bergtoppen van de Karpaten nog sneeuw zien liggen. Het ski-seizoen is echter voorbij, maar we kunnen wel in een hotel aldaar overnachten, en morgenvroeg ontbijten.

maandag 23 mei 2016

1ste dag van onze reis in Roemenië

Vlad Tepes
In alle vroegte werd ik deze morgen al opgehaald, om naar Zaventem gebracht te worden.
Ginderen maakten we kennis met onze reisgenoten.

We konden snel de controles passeren. We kregen extra tijd want onze vliegtuig was een uur later. Pas om 11u25 stegen we in.
De vliegreis bracht ons naar Boekarest. Dat is 1772 kilometer. Zo heel ver is dat dus niet.

Daar stapten we in de autobus en bezochten we nog een eiland bij  Snagov. De stichting dateert van rond 1400 gestichtbij het klooster dat we bezochten. We moesten er over een voetgangersbrug naar toe. Ginder zagen we het graf van Vlad Tepes. (Ook gekend als Dracul, de paalspietser.)

We overnachten deze nacht in Boekarest. Een grootstad is dat met 2.000.000 inwoners. Het is 35 km van noord naar zuid.

zondag 22 mei 2016

Naar Roemenië

Deze nacht, of liever gezegd maandagmorgen in de vroege ochtend, word ik opgepikt voor een rondreis naar Roemenië.
Hopelijk geraken we vlot door de afhandeling op de Zaventemse luchthaven, en hebben we een ongestoorde vlucht.
Ik weet niet of ik iedere dag een berichtje zal kunnen plaatsen. Er zijn een aantal factoren:
- Is er al dan niet WIFI op de hotelkamer?
- En als we lang blijven praten over onze belevenissen van de dag, zal ik allicht geen zin meer hebben om nog met de tablet te werken.
Ik heb wel op voorhand voor iedere dag een bericht klaar gemaakt. Dat bericht zal ik echter dagelijks aan de werkelijke situatie dienen aan te passen.

In ieder geval, vanavond vroeg naar bed.

Iedere wandeldag is een toffe dag

Terwijl Gent loopt, koos ik ervoor om op stap te gaan in het Meetjesland.
Vertrek was in de sporthal van Eeklo.
Daar heb ik dan ook een mooie tocht gemaakt door het Heldenpark, en later in de wandeling na de pauze in Kwadenbos doorheen de Bellebargiebossen.
Het werd een mooie tocht.
Bij het begin was er nochtans wat beroering in de startzaal. Het elektronisch inschrijven wilde maar niet lukken, waardoor een lange wachtrij ontstond.
En bij de wand met de routebeschrijvingen hoorde ik heel wat gemor omdat de bepijling niet juist zou zijn. Waar of niet waar? Ik weet het niet. In ieder geval toonden de inrichters genoeg organisatietalent om de problemen op te lossen.

Rondleidingen 2016

Voor 2016 leidt de onthaalploeg van de  Gentse Sint-Baafskathedraal nog rond op:

  • Zaterdag 18 juni OP SAFARI IN DE KATHEDRAAL, dit gaat dan over de afbeeldingen en symboliek van dieren
  • Zaterdag 10 september HEDENDAAGSE KUNST over kunstwerken van 1960 tot nu
  • Zaterdag 15 oktober WAT GROEIT EN BLOEIT ER IN DE KATHEDRAAL over afbeeldingen en symboliek van bloemen en planten
Bijeenkomst aan de onthaaltafel, telkens om 14u30.
Als je erbij wil zijn, noteer die dagen alvast in je agenda.

In een later bericht, deel ik je de datums mee van de rondleidingen tijdens de Gentse Feesten. 

zaterdag 21 mei 2016

Door de Galgebossen

Roger pikte me in Ertvelde op. Met  Euraudax Zelzate zouden we deelnemen aan de Euraudax tocht in Poperinge.
Het was een 50 km tocht, en wij zouden meestappen in de tweede 25 km. Om 14 uur moesten we er dan ook zijn.
Bijna 60 wandelaars hadden  al de eerste 25 km gestapt, die hen onder meer doorheen West-Vleteren bracht.
Voor de tweede 25 km stonden de Galgebossen centraal. Het werd een mooie tocht. En droog, net zoals deze morgen. Onze baankapitein had de wagenrust wat moeten vervroegen in verband met een wielerwedstrijd. De coureurs kwamen we in de Brandhoek (dat is een deelgemeente van Vlamertinge werd me verteld) tegen.
Onze caférust hadden we in een gezellige herberg: het Predikherenhof. En vandaar stapten we dan nog 7,5 km om weer de markt in Poperinge te bereiken. Soms stapten we door het hoge gras, gelukkig dus maar dat het droog was.
Het was Euraudaxmars. Die stappen we aan 6 km per uur. Iets sneller zelfs, want om 5 voor 7 waren we binnen.

Met Augustijn

Augustijn was erbij vandaag. Vele wandelaars waren naar Ertvelde getrokken voor de wandeling van de WAK, die uit de brouwerij Van Steenberge vertrok. Ik had al verschillende keren vanaf de autobus gezien dat er een gloednieuw complex bij de brouwerij gekomen was. En nu zag ik het nieuwe van dichtbij
De wandeling droeg de toepasselijke naam: Augustijnentocht.
Uit het aangeboden gamma van afstanden koos ik voor de 15 km.
Een eerste traject bracht ons naar Oosteeklo, Tereecken en dan langs de stenen molen naar de rustpost in de kantine van het sportterrein, achter de kerk van Ertvelde.
Een tweede traject bracht ons dan naar Stoepe. Zo passeerde ik waar ik vroeger nog gewoond heb. Het zal je allicht niet verwonderen als ik zeg dat dot een persoonlijke reden is om aan deze tocht in Ertvelde deel te nemen.
We gingen verder naar Callemansputte met zijn zonnepanelenpark, en dan door een bospartij weer naar de brouwerij waar onze wandeling een paar uur eerder startte.
In noteerde dat er om 11 uur al 1332 wandelaars vertrokken waren. Ze hebben er allemaal allicht even goed van genoten als ik.
Ik zag en sprak met verschillende wandel fotografen. Je vindt dus zeker meerdere foto-albums van deze tocht op het internet.

Schatten van pelgrims

Velen doen een pelgrimstocht.
Het hoort bij vele religies.
Denk aan Kailash, de heilige berg voor de hindoes en de boeddhisten.
Denk aan Mekka voor de moslims
Voor ons is Santiago de Compostela de bedevaartsplaats bij uitstek.
Van oorsprong een Keltische route naar het einde van de wereld, werd het een katholiek gebeuren.
Een pelgrimstocht beklijft. Lees bijvoorbeeld het artikel op kerknet.be over pelgrimsschatten: klik hier.
De route naar Compostela is ondertussen verder uitgegroeid, en heeft niet langer meer haar exclusief katholiek karakter.
Ieder jaar trekken er meer mensen naar toe.

vrijdag 20 mei 2016

Onder de Wijdenaardbrug

Verrast was ik toen ik op de Nederschelde, onder de Wijdenaardbrug zag dat meerkoeten daar aan het nestelen waren.
Zo midden in de Gentse binnenstad op de Reep tussen het bisschopshuis en de Sint Bavo humaniora. Van takken en afval hebben die watervogels hun nest gebouwd.
Ik kon er niet dicht bij komen, maar ik had de indruk dat er zelfs eieren in lagen.
Als ik er nog eens langs kom zal ik het wat beter bekijken.

.03 Stoel

De stoelen in de Genste kathedraal zijn de befaamde .03 stoelen van designer Maarten Van Severen. Hijzelf heeft het niet meer mogen mee maken dat zijn stoelen in de Sint-Baafskathedraal staan. Ze zijn er gekomen in 2009. De designer is in 2005 overleden.
Dinsdag was ik in het designmuseum die een complete ruimte aan hem besteedt. In een brochure lees ik:

Maarten Van Severen 1956-2005

"03" Stoel 1991

Maarten Van Severen startte in 1985 in zijn Gentse atelier met de productie van eigen ontwerpen. Hij droeg als eerste Belgische ontwerper het minimalisme hoog in zijn vaandel. Sedert 1999 worden zijn meubelen industrieel geproduceerd. Met sobere, tijdloze creaties in hout, aluminium, polyurethaan en multiplex, zette Maarten Vlaanderen op de internationale designkaart. Naast meubelen ontwierp Van Severen ook verlichting, keukens, bureeluitrustingen en tapijten; zelfs de verfindustrie deed beroep op zijn creativiteit. Uit het werk van Maarten Van Severen straalt de kracht van eenvoud, het gevoel voor juiste verhoudingen en technische perfectie. 

donderdag 19 mei 2016

Shownamiddag.


Deze middag trokken we met twee busjes vanuit het LDC De Horizon naar het domein Puyenbroeck.
Het was ginder een showmiddag in de tent op het evenement eiland. Veel anderen waren er al voor ons.
Wij waren er met onder meer onze surplussers en ook in de rest van het publiek waren er veel mensen die oud, of moeilijk ter been of mindervalide zijn.
Dat weerhield niemand om plezier te maken samen met de liederen van de Vlaamse zangers. Heel wat meezingers, en heel wat gezwaai en gedans.
Een toffe middag waarbij het hele publiek bij de show betrokken werd, of zich althans voelde.
Salim Seghers, Jimmy Frey en Willy Sommers waren de artiesten die deze middag voor de show zorgden.
Er gebeurt trouwens heel wat meer op het provinciaal domein in Wachtebeke.

woensdag 18 mei 2016

Glasramen

Zaterdag 21 mei is er een rondleiding in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
Veelal als we, als onthaler, bezoekers rondleiden, gaan we niet snel op details in. Voor de grote lijnen en hier en daar een anekdote hebben we al gauw anderhalf uur nodig.
Sommige bezoekers willen meer diepgang.
Dat doet onze onthaalploeg met thematische rondleidingen.
Zaterdag is zo een rondleiding gepland met als onderwerp de glasramen.
Wil je erbij zijn, zorg dan dat je zaterdagmiddag tegen 14 uur 30 aan de onthaaltafel in de kathedraal bent.
Je zal verrast zijn. Om een paar voorbeelden te noemen.
In de Vijdtkapel kijkt iedereen naar de kopie van het befaamde Lam Gods. Weinigen zien het glasraam van Herman Blondeel.
Of hoor de geschiedenis van het glasraam, dat ik hierbij afbeeld.

Kennismakingsles Qi Gong

Vandaag in de Horizon  maakten we kennis met Qi gong.
De voorinformatie geeft aan: Qi gong is een onderdeel van de Chinese leer om de lichamelijke en geestelijke gezondheid te behouden en te verbeteren. Bij Qi gong oefeningen beweegt uw lichaam volgens een voorgeschreven patroon. Verder ligt de nadruk op ademhalingsoefeningen.
Veel oefeningen zijn mogelijk vanuit zithouding.
Dat laatste zinnetje stimuleerde me. Vanuit de surplussers groep was me al gevraagd om ook eens zit turnen tijdens de surplusbijeenkomst te brengen. Ik was dan ook nieuwsgierig of in Qi gong aspecten zouden zitten die ook met de surplussers kunnen.

Na de sessie vind ik het te overwegen waard. Al is het de vraag of het mogelijk is, dat er in dezelfde bijeenkomst een mix is van mensen die de oefeningen zittend doen, naast mensen die wel kunnen staan.
Wat de lestijden betreft, is er zeker geen bezwaar, maar misschien is zit turnen nog meer geschikt. Afin na volgende week zien we verder.

dinsdag 17 mei 2016

Fiets naar de toekomst.

In het Gentse design museum loopt - neen - fietst - nu een tentoonstelling: BIKE ---> to the FUTURE.
Wat dacht je van deze houten fietsen, bijvoorbeeld?
Ontwerpers hebben op een turbo manier prototypes uit gedacht.
De verschillende fietsen en accessoires worden bovendien aangevuld door de plannen van verschillende steden om hun stad fiets vriendelijk te maken.
Om bij Gent te blijven, komt er bijvoorbeeld een fiets- en voetgangersbrug over de watersportbaan.

Je moet niet eens zelf een fiets hebben. De blauwe fietsen kennen we al sinds 2011, en het aantal verhuurpunten breidt zich steeds verder uit.

De tentoonstelling is voor de fietsers zeker de moeite waard. Een blik op de toekomst is altijd mee genomen. De tentoonstelling eindigt pas op 23 oktober. Deze zomer kan je er dus zeker eens naar toe.

Bleu dans le coeur.

Poëziewandeling in Gent” op dinsdag 21 juni 2016

De Gentse Poëzieroute is een initiatief van Motte Claus, gastvrouw van de Geus van Gent en van het Poëziecentrum.
We starten aan de pittoreske locatie van het Poëziecentrum in het ‘Toreken’ op de Vrijdagsmarkt, Onder begeleiding van een gids van het Poëziecentrum zien we de stad door andere ogen. Hij neemt ons mee langs een selectie gedichten met aandacht voor verschillende thema’s: kunst en maatschappij, kunst en tolerantie, kunst en leven in de stad. Zo brengt hij ons dichter bij poëzie en de verrassende literaire uithoeken van Gent.

Praktisch: Afspraak om 13.45 uur aan het Poëziecentrum, Vrijdagmarkt 36, Gent. Het einde van de wandeling is voorzien rond 15u30.

De bijdrage bedraagt 6 euro voor OKRA-leden of 7,5 euro voor niet-leden  Neem contact met OKRA Academie (09 269 32 19 of academie.mvl@okra.be)
Zelf ben ik voor die wandeling de OKRA-begeleider namens OKRA-Academie Gent. In een eerder bericht, had ik vermeld dat de wandeling volzet is. Er zijn twee plaatsen vrij gekomen. Als je mee wil gaan contacteer zeker OKRA Academie (09 269 32 19 of academie.mvl@okra.be). Alleen mensen die vooraf ingeschreven zijn kunnen mee.

Hierbij een afbeelding van een gedicht van Maeterlinck. Het is te zien vanop de Ajuinlei op de achterkant van het huis Vander Haegen. In dat museum is de werkkamer van onze Gentse Nobelprijswinnaar te zien. Mijn titel van dit blogbericht is een fragment uit dat gedicht.

maandag 16 mei 2016

Heksen in Brugge

Brugge oogde blauw zwart vandaag. Het ging niet ongemerkt voorbij dat Club Brugge de landstitel behaald had.

Maar daarvoor trok ik niet naar Brugge. Mijn doelen waren: eerstens het Sint-Janshospitaal en tweedens de Sint-Jacobskerk.

In het museum van oud Sint Jan wou ik naast de vaste collectie ook de tentoonstelling over de heksen van Bruegel bezoeken.
Het verraste me dat het stereotiepe beeld van de heks die we nu kennen, net komt van twee prenten van Bruegel waarop Sint Jacob de hoofdrol speelt: 'Sint-Jacob bij de tovenaar' is de ene, en de andere prent is 'Sint Jacob en de val van de tovenaar'.
De tentoonstelling toont veel werken afkomstig uit andere musea. Schilderwerken, etsen en ook voorwerpen die bij de duivelaanroeping gebruikt werden.
De tentoonstelling is sfeervol luguber. Alleen de manier waarop je met een toverboekje en een kaars door de ruimte loopt is al een belevenis.

Had ik er niet op gerekend Sint Jacob in een tentoonstelling over heksen tegen te komen. In de Sint-Jacobskerk kwam ik de apostel natuurlijk meerdere malen tegen. Meestal wordt hij daar als pelgrim voorgesteld. Maar ook zijn er verschillende taferelen uit zijn leven, en uit legenden rond hem.

De Reep gedempt

Ik heb het nog mee gemaakt dat de Nederschelde gedempt werd.
Dat is nu achterhaald. Een groot stuk van de Nederschelde is al weer open gelegd.
De samenvloeiing van de Leie in de Schelde is er al weer.
De Scaldissluis is gebouwd in 2012.

De reep aan de kant van de Sint-Bavo humaniora  wordt eind dit jaar ook opengelegd.
We hebben in ieder geval al een uitnodiging voor een informatievergadering in onze brievenbus gekregen.
De Schelde zal weer door Gent stromen: een rijk verleden, een beloftevolle toekomst.

zondag 15 mei 2016

Ping ping

'Ping ping' hoorden we ineens achter ons roepen. Een fietser wou ons passeren. We deden een stap opzij, en de man kon voorbij. 'Dat is vriendelijk' zei hij nog.
We waren net de eerste rust voorbij van de wandeltocht bij de club De Smokkelaars.  Vandaag gingen hun Smokkeltochten door. Daarbij was ook een 50 km. Maar niet voor mij. Ik was pas tegen 10 uur in het inschrijflokaal en had geopteerd om de 23 te stappen. Dat waren 24,3 kilometers volgens het infoblad. Door het park verlieten we het dorp van Stekene. In een schooltje op Bosdorp hadden we de eerste rustpost. Ik wandelde er samen met een clubgenoot van mij naar toe. Mijn mede-kwartel had voor de 12 km gekozen en besloot even te blijven zitten. Zelf stapte ik meteen door. Een leuke doortocht langs het Polken. Af en toe een bospartijtje, dan weer landerijen. Na bijna 9 km stappen hadden we dan onze tweede rustpost in een landbouwloods. Ginder nog wat afgebabbeld met clubgenoten die voor de 50 gekozen hadden. Maar ja ... Die waren uren voor mij vertrokken. Dan het derde traject. Dat bracht ons doorheen de fondatie van Boudelo, een stiltegebied, waar het goed wandelen is. Goed fietsen ook trouwens. Het was wat opletten voor de pijlen. De wandelpijlen en de fietspijlen geleken wel erg goed op elkaar. Een beetje regen kwam ons ambeteren, maar zette niet door.
In Sinaai hadden we (=de 23) na 15,9 km onze 3de rust. De 40 en de 50 wandelden hier nog een extra lus van meer dan 9 km. Wij stapten onmiddellijk door, weer door de fondatie om dan langs de oever van de Stekense vaart terug naar Stekene te gaan. Nog even een doortocht langs de gelaagputten, en even stoppen aan de beeldengroep met het proces van Reynaert De Vos, om er een foto te nemen.
Zo konden we deze mooie wandeltocht besluiten.

Djiezes

Pinksteren.
Heel wat dagen na Pasen zaten de apostelen van Jezus samen. En toen gebeurde er wat.
De Heilige Geest kwam en de apostelen konden praten in verschillende talen.
Waren ze het Gents vergeten?
Ik weet het niet. Maar in de Gentse stadswinkel heb ik toch eens het Marcusevangelie in het Gents gevonden.

Eigenlijk moet je het luidop lezen.
Een fragment:
Al de Johden, moar surtoe de farizeeërs, hehn de geweunte om iest ulder handen te wasschen, anders 'n eten ze nie. Ze doen dad uit geweunte en traditie. Al 'tgien san ze kupen op de mort, da'n smijten ze ezu moar niet in de casserolle, nieje, da spoelen ze thuis iest nog nekier goed af.

zaterdag 14 mei 2016

Bij Jeroen in Oudenaarde

Deze morgen vertrokken we met bij de 40 wandelaars vanuit café 'Le Flandrien' uit Oudenaarde. Het was een organisatie van EURADAX. Het Euraudax-wandelen is in het begin van de vorige eeuw uit het wielrennen ontstaan, en zo knoopt onze baankapitein weer bij de oude traditie aan.
Het werd een mooie natuurtocht, en gezien het de laatste dagen droog was, moddervrij.
Onmiddellijk stappen we de natuur in, op de verwilderde grond tussen de parking en naast de spoorlijn. De eerste helft van de tocht bracht ons zo naar Bouvelo, ondermeer met een doortocht door een privé-bos. Dank aan onze inrichter dat hij voor de toelating voor de passage gezorgd heeft. Na de caférust waar we onze boterhammen opaten, leidde Jeroen ons verder richting domein de Gheddinck.
Hiervoor moesten we even opzij voor jeugdige fietsers, die hun beste krachten gebruikten om hun sport te beleven, en een prestatie neer te zetten. Wij hielden het rustiger en stapten dan langs het golfterrein weer naar Oudenaarde.
Een heerlijke 25 km. Jeroen mag fier zijn op zijn eerste inrichting.
Er staan verschillende fotoreportages in blogs, facebook, en Google photos, o.m. deze hier van Thierry.

vrijdag 13 mei 2016

In de kerk

Deze morgen was ik nog eens in de Gentse Sint-Jacobskerk. Daar werd alles in gereedheid gebracht voor een concert deze avond. Ondertussen loopt er ook een tentoonstelling over pelgrimeren. Die is op vrijdag, zaterdag en zondag toegankelijk. Op de open kerken dagen begin juni, is de toegang zelfs gratis.

Deze middag was ik dan in de Sint-Baafskathedraal. Vele toeristen, vooral engelstaligen.

Iets na 16 uur was er ineens een drukte van jongens en meisjes van zo een jaar of 12. De vormelingen van de 13 centrumparochies ontvangen in de kathedraal zelf hun vormsel, En ze repeteerden daarvoor: het voorlezen, de processie, de offerande. En ook de samenzang.

Ja het is de tijd van de communie- en lentefeesten.

donderdag 12 mei 2016

Valpreventie

Deze middag was het thema van de bijeenkomst van de surplussers: valpreventie. 

Onze surplussers van het LDC De Horizon komen iedere donderdagmiddag samen. Soms is dat voor een spel, soms voor een uitstap, soms voor voorlichting
Vanmiddag werden informatie en spel met elkaar gecombineerd. Opdat ouderen zolang mogelijk zelfstandig zouden kunnen wonen is de veiligheid belangrijk.  Essentieel is het vermijden van valpartijen.  

Het spel was een soort ganzenbord. De pionnen bewogen over het kartonnen speelbord, dat een huis voorstelde. Zo kwamen er dan verschillende opdrachten of vragen om in de verschillende kamers de veiligheid te verhogen.

woensdag 11 mei 2016

Mijn wandelingen in Gent

Dat ik graag samen met anderen in Gent rondwandel is geen geheim.
In 2016 heb ik al wat citytrips achter de rug:
  • In februari een sportieve 25 km Euraudaxtocht. Ik heb daar veel lof over gekregen, maar de verdienste gaat eigenlijk naar de andere inrichters die voor het parcours en de bevoorrading zorgden
  • In april een toeristische tocht in de kuip van Gent. Met nadruk over Gent in de XIX-de en XX-ste eeuw: het orangisme en de textielnijverheid
Gepland zijn nog:
  • In mei een tocht als greeter met nadruk over de relatie tussen Gent en Engeland, en als hoofdfiguren Jacob van Artevelde en Lieven Bauwens
  • In juni richt OKRA-academie Gent een poëzie-wandeling in. Die zal ik begeleiden. Een gids zal ons gezelschap vertellen over de verschillende dichters en gedichten.
    Die wandeling is trouwens al volzet. Ik kreeg de deelnemerslijst al binnen.
    Je kan nog altijd proberen in te schrijven, maar dan kom je op de reservelijst. 

dinsdag 10 mei 2016

Geluk in Indië & Europa

Voor een talrijk opgekomen publiek gaf prof. dr. Jakob De Roover een voordracht met als titel 'Geluk'.
Vrijwel iedere maand nodigt OKRA Academie Gent een spreker uit. Voor deze maand was prof. dr. Balagangadhara Rao uitgenodigd. Die stuurde zijn collega.
Ik had het gemakkelijk deze morgen. De professor Jakob De Roover geeft voor zijn exposé geen laptop of beamer nodig. Hij brengt zijn speech los. Ik moest enkel voor de geluidsinstallatie zorgen. Ons publiek is naar de oudere kant, en verschillenden zijn hardhorig. Anders was zijn lesgeefstem voldoende geweest.
Het thema geluk plaatste hij in de context van Europa en India. We weten weinig van India af, en wat we van dat land afweten zien we vanuit een Europese bril.
De Indische talen, vooral het Sanskriet, worden wel duchtig bestudeerd, maar tot een renaissance in Europa heeft dat niet geleid. Toch weet iedereen wat yoga is, of hij/zij het nu beoefend of niet.
Ik onthou uit de middag vooral dat geluk niet iets is dat we moeten verlangen, maar wel iets dat we moeten ervaren.

maandag 9 mei 2016

Naar Roemenië

Castelul Bran
Het kasteel van Bran
Deze middag kwam er met de post een hele pak info en documentatie over een reis die ik via OKRA geboekt heb.
De infobrochure toont deze afbeelding op haar titelpagina. Het is het kasteel van Bran. Het kasteel van Dracula. De figuur uit de roman van Bram Stoker is weliswaar uit de fantasie van de schrijver ontsproten, maar wordt wel met dit kasteel geassocieerd, omdat hier Vlad Dracula woonde. Een bezoek aan dat kasteel staat op de tweede dag op het programma van onze rondreis.
Het ontvangen van de info, betekende ook wat werk om de reis voor te bereiden, zoals naar de apotheek om genoeg medicatie in te slaan, en naar de huisarts om de medische vragenlijst in te vullen.
Ik ging ook naar de bank. Maar de Roemeense munt bestaat enkel in Roemenië zelf. Gelukkig verzekerde men me dat er ginder wel automaten zijn, waar mijn bankkaart werkt, en ik geld kan afhalen.
Roemenië is nog geen toeristisch land. Het ziet er in ieder geval een mooie reis uit. De folder brengt me alvast in stemming.

OLVV

Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen


9 mei is de feestdag van Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen.

Wie zou nu nog weten waar het het beeld van OLVV, dat gekroond is op 9 mei 1860 zich bevindt?

Toch kennen velen het lied nog, of toch ten minste een zinnetje eruit: "Waar men gaat langs Vlaamse wegen ..."

zondag 8 mei 2016

Op de frontlijn

Ook vandaag wandelde ik in Ieper. De 100 km van Ieper is over drie dagen gespreid.
Op deze derde dag trok het parcours richting Zonnebeke.
Het werd de dag van de herinnering aan de eerste wereldoorlog. Veel herdenkingsplaatsen op ons traject.
De frontlnie van eertijds wordt nu aangeduid met herdenkingsbomen. Die bomen zijn van een hekwerk voorzien. Rood voor de Duitse linie, blauw voor de geallieerde linie. En omdat we het zouden weten, staan er ook infopanelen bij.
We hadden Ieper via het Hoornwerkpark verlaten en trokken dan langs de drinkwatervijver naar Zillebeke.
Ik werd beroerd door een monument op de Frezenberg. 1098 man verdedigden de
flank van Bellewaerde. 154 bleven erover. Maar ze hadden stand gehouden. En ondertussen klinkt op dezelfde plek het blijde gejoel en het contente geschreeuw van de kinderen die vanuit het pretpark de vlakte ernaast verblijdt.
Mijn grote rust nam ik in 'The Home of the Underground War'. Heel wat Australische mijnbouwers, groeven gangen om zo onder de vijandelijke stellingen door te geraken. Nu is het een café, met de naam De Dreve, maar voorzien met al het materiaal dat de eigenaar verzamelde.
Zo passeerden we ook de beruchte Hill 62, en de plek 'Hooge', waar de Duitsers voor het eerst vlammenwerpers inzetten. Een paars vuur plantte zich toen door de loopgraven heen. Sanctuary Wood heeft dan ook een grote begraafplaats.

'In Flanders Fields March' is wel de juiste weergave van onze tocht.

zaterdag 7 mei 2016

Op de Kemmel

Vandaag nam ik de trein naar Ieper. In mijn achterhoofd zat de gedachte om de Kemmelberg als wandeldoel te nemen.
Het was de tweede dag van de 100 km van Ieper. De 2de dag is de dag met als richting het West-Vlaams Heuvelland.
Een blik op de kaarten leerde me dat ik minstens de 30 km moest kiezen om de Kemmelberg in het traject te hebben. En die koos ik dan ook. Anderen die met mij op de trein zaten kozen voor kortere afstanden als de 15 of de 20. De wandelaars die echt de 100 km op de drie dagen wilden stapten moesten kiezen voor minstens 40 kilometer vandaag. En er waren er ook die het nog verder zochten en voor de 50 km kozen, Die gingen tot in Frankrijk. Zij moesten evenwel al voor 8 uur vertrokken zijn. Op dat uur zat ik nog op de trein.
Gezwind in wisselend gezelschap stapte ik over de Ieperse vesten en Dikkebus door tot aan Kemmel. Dat was halfweg, dus tijd voor een wat langere pauze, en mijn boterhammen op te eten. Dan echt de Kemmelberg op, en vandaar weer naar beneden naar Dikkebusvijver. Dat was dan onze tweede doortocht ginder en vandaar stapten we langs de vijver met haar befaamde Vaubantoren, en daarna doorheen het Tortelbos weer richting start, die we langs de stadsgrachten bereikten.
Een mooie zonnige wandeldag. Een mooi parcours, in het stuk dat ik stapte gedomineerd door de Kemmelberg.
Het was met het mooie weer werken geblazen voor de boeren trouwens: aardappelen poten, hooien, kolen planten. We zagen nogal wat landbouwtuigen aan het werk.
Bovendien liet de tocht ons ook WOI voelen wat ik in een Engelstalig opschrift zag: History has never been so close.

Gino was er ook, en stapte zelfs over de schreve. Klik hier voor zijn foto's.

vrijdag 6 mei 2016

Cantate Deo

Het was druk deze namiddag in de Sint-Baafskathedraal.

Vele mensen bleven trouwens zitten om te genieten van het concert van Cantate Deo.
Cantate Deo is een Christelijke Zang- en Oratoriumvereninging uit Zoetermeer, Nederland.
Ze bestaan al meer dan 50 jaar. En het is een groot koor. Ik denk dat het koor uit zo een 90 mensen bestond.

ಬಾಲಗಂಗಾಧರ

Dinsdag is er weer een voordracht bij OKRA-academie in Gent.
De voordracht gaat over geluk.

Iemand uit de school van Balagangadhara, ook gekend onder de kortere naam Balu,  komt praten over 'geluk'
De voordracht gaat door op dinsdag 10 juni, in de Prinsenzaal te Gent.
Meer info op de site van OKRA, klik hier. (Evenwel met deze correctie: het is niet Balu zelf die komt. Die is verhinderd. Een collega van hem komt in zijn plaats.)

donderdag 5 mei 2016

Een van les plus belles

Wat voor een titel zou ik nu nemen voor de zonovergoten wandeltocht van vandaag? Zoiets van: 'Egmont zette een hemelse tocht uit' want dat was de wandeling vandaag. Of als titel 'Factor 30', want velen beschermden hun blote armen en benen met zonnecrème .
Ik was al vroeg in Zottegem vanmorgen. Ik nam om 7u05 al in Gent de trein. We waren met meerdere wandelaars op de trein. Sommigen kwamen al met de trein uit Brugge of Antwerpen..
Nog voor 8 uur in de startzaal had ik genoeg tijd om voor de 32 km te kiezen.De start was in de zwemkom aan de Bevegemse vijvers Vanaf de 24 km deden de tochten  Erwetegem, Sint-Maria-Oudenhove en Sint-Goriks-Oudenhove aan. Dit vormde ook de basis voor de langere afstanden. Plaatselijke lussen vulden dit traject aan. In mijn geval was de plaatselijke lus in Sint-Goriks-Oudenhove. Die lus liep voor een gedeelte over de voormalige spoorlijn. 82, nu omgewerkt tot een fiets- en wandelpad met de toepasselijke naam 'Mijnwerkers-pad'. Die naam geeft meteen aan dat eertijds de Vlamingen deze spoorlijn namen om in de mijnen te gaan werken. Langs het pad staan nu plakkaten met gedichten. En uit zo een gedicht heb ik een regel genomen, om hier als titel te gebruiken. We wandelden immers door puur natuur, groen en akker van de boer. Dat alles in het heuvelachtig lanfschap met langs de kant in de wegbermen een reuze variëteit aan bloemen.
Op deze hemelvaartdag hadden we een hemelse tocht. Het was de eerste keer dit jaar dat ik in korte broek wandelde. Veel andere wandelaars deden dat ook. En de zonnecrème was niet overbodig.
Het was zo een wandeling waarin alles meezat. Goede wandelingen zijn we van Egmont gewoon. Vandaag was het uitmuntend.
Tussen de bijna 3.000 wandelaars waren ook Willy en Marij. Klik hier voor hun fotoreeks.

woensdag 4 mei 2016

I've lost my husband

Het was rustig, deze middag aan de onthaaltafel in de Gentse Sint-Baafskathedraal.
Wel bijzonder veel fietsers kwamen de kerk bekijken.

Van één engelstalige dame kon ik de vraag niet beantwoorden.
Ze vroeg waar haar man was.
Dat wist ik niet.
Gelukkig was ze tevreden toen ik haar voorstelde om hem via zijn mobieltje te bellen.

Japan wandelt

Op de tweedaagse wandeling was dit jaar Japan het gastland in Blankenberge.
Dit bracht natuurlijk herinneringen aan mijn wandeltochten ginder weer naar boven. Ook anderen die in Japan al gewandeld hebben, hadden dat goed gevoel.
Dit jaar hebben ze in Japan tegenslag. Je hebt het allicht onlangs op de teevee gezien Wij kunnen soms kankeren op het slecht weer, maar in Japan moeten ze hun 22nd Kyushu International Three-Day March 2016 af lassen. Reden: de aardbevingen. De tocht zou doorgaan op 13-15 mei.
De Japanners in Blankenberge waren uiterst vriendelijk. De wandelaars konden hun naam met Japanse lettertekens laten schrijven. En meteen maakte de schrijfster er een hele zin van, die de betekenis van de naam in hun taal weerspiegelt.
Hierbij dan ook de Japanse interpretatie van 'Guy'

dinsdag 3 mei 2016

Wonderbaarlijke tuin

Deze middag ben ik nog eens naar het Caermersklooster geweest. In  het provinciaal cultuurcentrum lopen verschillende tentoonstellingen. Daarbij is dan steeds het Lam Gods, ons befaamde Gents altaarstuk. Er is een permanente tentoonstelling over de verwikkelingen in de loop van de geschiedenis van dat veelluik van de gebroeders Van Eyck. Ik kon even niet nalaten vast te stellen dat een nichtje van mij aan de tentoonstelling meegewerkt heeft. Afin ik zeg nichtje, omdat ik haar als klein meisje gekend heb, en dat is ze al lang niet meer. Ze is nu bekend om haar restauratiewerken.
De tentoonstelling heb ik al een aantal keren bezocht. En vandaag was mijn hoofddoel de tijdelijke tentoonstelling over de flora op het Lam Gods.
De moeite waard. En ook hier zijn er geheimen. Hoe kwamen de Van Eycks aan zo een nauwkeurig kennis dat zij Middellandse Zee planten zo waarheidsgetrouw en detaillistisch konden schilderen?
De uitleg bij de verschillende bloemen, vruchten en bladeren wijst ook op het geneeskrachtig gebruik van de planten en kruiden.
Plezant is dat men ook een tuintje buiten heeft aangelegd. Ik zal deze zomer eens terug moeten keren, als er wat meer gegroeid is.

Ik kan een bezoek zeker aanbevelen. Het is de 2 euro toegang meer dan waard.

Steun het Rode Kruis

Eergisteren bij de Tweedaagse was ook het Rode Kruis weer paraat.
Of ze veel werk gehad hebben weet ik niet.
Wel heb ik een sticker als steun gekocht.
Ik kan me nog twee keer herinneren dat de helpers van het Rode Kruis van Blankenberge  me goed verzorgd hebben.
Eén keer was dat voor een grote blaar op de zool van mijn voet. Iedere stap die ik zette deed pijn. Mens wat was ik toen blij met de hulp van het Rode Kruis.
Een andere keer was ik gevallen. Ik had mijn knie open gehaald. Het was niet pijnlijk, maar de wonde zag er zeer vuil uit. De helpers hebben dan de wonde uitgewassen en schoon gemaakt. Met een reuze verband om mijn knie kon ik verder. Iedereen kon wel zien dat ik naar het Rode Kruis geweest was.
Telkens deden ze dat gratis en voor niets.
Met plezier steun ik hen dan ook door een sticker te kopen.

Café Floralies

De Gentse Floraliën zijn afgelopen dit jaar.
Met café Floralies is het al langer afgelopen. Toen mijn moeder het opende was het dat jaar net een jaar van de Floraliën. Het hotel was van meet af aan volgeboekt.
Later met de steeds strenger wordende reglementen en de gezondheidstoestand van mijn moeder, stopten mijn ouders hun hotelactiviteiten.
In de vrijgekomen ruimte kwamen mijn grootouders inwonen.
Het café bleef en kreeg met zijn biljartclub, bridgeclub en canastaclub heel wat naambekendheid.
Met het ouder worden hebben mijn ouders het café overgelaten, en zijn ze beginnen reizen.
Het aantal cafés aan Sint-Pietersstation verminderde. Ook het café dat eertijds mijn ouders uitbaatten verdween.
De Clementinalaan, heeft echter een bepaalde uitstraling met al die herenhuizen. Ook het gebouw waar eertijds café Floralies was, is nu in renovatie.
En zoals ik veel vanaf de autobus zie, nadert de renovatie haar einde.

maandag 2 mei 2016

Ziekenbezoek.

Iedere dondermorgen beoefenen we met een tiental mensen Tai Chi in het LDC De Horizon.
Een iemand die er anders altijd bij is, was evenwel afwezig.
We vermoedden dat er iets school. Zowel een mede-beoefenaar als ik spraken af om haar een mailtje te sturen.
Deze middag vernam ik van een andere Tai Chi-genote dat onze afwezige een ernstig ongeluk overkomen was en in het ziekenhuis lag.
Zelf was ik vorig jaar toen ik in het ziekenhuis lag, geweldig content dat familie en vrienden me kwamen bezoeken.
Deze namiddag trok ik dus zelf op bezoek naar het ziekenhuis.
Het is inderdaad ernstig. Ik schrok van al de kwetsuren. Ik wist het nochtans van onze gemeenschappelijke kennis en ondertussen ook van haar man, en toch schrok ik.
Ik hoop ook dat zij zich spoedig hersteld. Zij is een kranige vrouw.
De eerstvolgende keer dat onze groep bijeenkomt, zullen we haar wel een kaart voor beterschap met een opbeurende boodschap ondertekenen.

wALLk-IN

Wandelen kan op verschillende manieren:
Donderdag deed ik een rolstoelwandeling in Merelbeke
Zaterdag en bezinnende poëziewandeling in Dendermonde
en gisteren een sportieve natuurwandeling langs de kust en de polders erachter.
Deze morgen heb ik me ingeschreven voor een wandeldag van OKRA. 
Die zal plaats vinden op dinsdag 7 juni op het domein Puyenbroeck in Wachtebeke. 
Uit het ruime aanbod heb ik alvast al wat aangekruist.

zondag 1 mei 2016

Zon en strand

Vandaag was het de tweede dag van de internationale wandeling in Blankenberge. Het was zo een dag dat alles mee zat. Beter weer voor de wandeling hadden de inrichters niet kunnen wensen.
We stonden deze morgen met al wat wandelaars in het station. Sommigen onder ons hadden gisteren, de eerste dag van de tweedaagse, al deelgenomen. Anderen, waaronder ik, zouden vandaag mee stappen.
In de kustgemeente start de wandeling op de markt. Dat is niet ver van het station.
Ik had me vooringeschreven. De administratieve formaliteiten waren dan ook minimaal. En ik kon zo onder de rode Japanse poort heen stappen. Japan was gastland dit jaar.
We omcirkelden de jachthaven. Zelf had ik voor de afstand van 24 kilometer gekozen. Aan de jachthaven verliet de 6 km ons, en stapten wij verder richting Wenduine. We stapten eerst doorheen de duinen, Aan het wrakhout verliet de 15 km ons. En wij trokken dan naar het strand zelf. Naast de deelnemers aan de tweedaagse ook veel dagjestoeristen, joggers, paardrijders. Geen zonnebaders. Daarvoor was het toch nog te fris. In de duinbossen van Wenduine stapten we naar links, de 42 stapte naar rechts. Hun wachtte een langere tocht, In de Uitkerkse polder vervoegden we nog even de 15 km, en na een rustpost splitsten we weer. Wij gingen verder naar Zuienkerke, met voor de gelegenheid, zoals ieder jaar een oude ambachten markt.
Dat was het punt van terugkeer. We waren trouwens al over de helft. Weer naar de uitkerkse polder, met een stop aan een bevoorrading bij Natuurpunt. De Tweedaagse huldigt het principe van de fair trade, en heeft veel aandacht voor het milieu. De bevoorradingspunten zijn ook ECO-punten.
Terug in Blankenberge, een rondje door de belle époque en dan naar de aankomst.
Ik heb nog even mijn naam in het Japans laten schrijven, maar dat is een ander verhaal.