Gwy wandelt

dinsdag 9 december 2014

Alegria verrukte ons

Terra

In de kerk van de Ongeschoeide Karmelieten op maandag 8 december kwam het koor Alegria een uitvoering brengen  Het was geen klassiek kerstconcert. Het bracht een ode aan wat wij de aarde verschuldigd zijn en aan de aarde te danken hebben. Het opreden droeg dan ook de toepasselijke naam "Terra".

Klaarzetten

Al van in de morgen waren we in de weer om het koor en haar muzikanten goed te ontvangen, om de toehoorders goed te ontvangen, Om de pandgang geschikt te maken voor een drankje achteraf en om de kerk klaar te maken voor de uitvoering.
Een kerk is in de eerste plaats een bidplaats. De stoelschikking moesten we dan ook volledig herinrichten. De knielstoelen moesten omgedraaid worden, zodanig dat de mensen konden zitten.
Rond de middag waren we klaar, en gelukkig maar want om 13 uur werden de eerste koorleden al verwacht. Ze wilden voor het concert begon eerst nog een repetitie houden.
Om 14 uur zouden we de deuren openen voor de toehoorders. In de praktijk waren er al wat mensen vroeger.
Vele kerkstoelen geraakten stilletjes aan bezet. We waren content met de opkomst.

Uitvoering

We wisten wel op voorhand dat we kwaliteit zouden krijgen, en dat was maar al te waar.
De stemming werd er gelijk in gebracht met 'K'zou zo geire'. We werden tot dromen gebracht met het lied 'Aquarius' In de jaren 70 van de vorige eeuw hadden we visioenen over de bevrijding van de geest. Het mooi uitgevoerd lied, liet ons realiseren, dat we daar nog steeds moeten aan werken. Maar op het moment zelf kwam de oorspronkelijke versie weer volledig in onze herinnering terug. 
Ik zal hier niet over ieder gebracht stuk vertellen.

Het optreden was verscheiden en goed gevuld. Het decor in de kerk was prachtig. Ideaal om er een 'Halleluia' te horen brengen. Wel wat vreemd om naar 'Drunken Sailor' te luisteren. Maar dat gaf niet. De versie van Ferre Grignard werd hier nu meerstemmig gebracht, en kreeg een diepgaande betekenis.
Helemaal ontroerd werd ik door de vertolking van het Slavenkoor Nabucco. Dat lied blijft het hem altijd maar doen. En hoeveel jaar zou Verdi, de componist, al overleden zijn? Zijn werk blijft leven en ons beroeren.

Einde

Na het optreden, was er nog gelegenheid om na te praten. Daarvan heb ik niet veel aan mee gebabbeld, want ik had beloofd om de stoelen in de kerk weer goed zetten.
Om 18 uur was er immers een Eucharistieviering. En er staan nogal wat stoelen in zo een kerk.

Ondertussen kan ik aan de hand van de programmabrochure na genieten. 


Nawoord: Klik hier voor een fotoreeks in de OKRA-albums van Agnes Nijs

Geen opmerkingen: