Gwy wandelt

dinsdag 30 september 2014

Gelukkige verjaardag

Het wil toch wel lukken zeker.
Gisteren was mijn petekind jarig. Afin, ik zeg kind maar ze is ondertussen zelf al moeder van een flinke dochter.
Door herhaalde verhuizingen, waren we elkaar uit het oog verloren.
We kwamen elkaar wel af en toe nog eens tegen, maar dat was steeds op een drafje. Of zij, of ik moesten telkens ergens naar toe. Het doet evenwel steeds plezier elkaar tegen te komen.
Zeker vandaag.
Toevallig zaten we op dezelfde autobus, en zo kon ik haar nog - weliswaar een dag te laat - een gelukkige verjaardag wensen.
Er staat haar weer een mooi jaar voor de boeg.

Een stuk boomstam

Hierbij een afbeelding van een Baltisch bos.
Ooit was het befaamde altaarstuk van het LAM GODS gewoon een boomstam.
We moeten dus niet alleen de schilderkunst van de gebroeders Van Eyck bewonderen, maar ook het vakmanschap van de ambachtslieden en de schrijnwerkers.

Deze middag zijn we met een groep mensen uitgenodigd naar de tentoonstelling 'van boomstam tot altaarstuk' die momenteel in het Caermersklooster loopt.
We zijn nieuwsgierig.
De tentoonstelling maakt deel uit van een groter geheel: 'het LAM GODS ont(k)leed!'

De webpagina van het betrokken tentoonstelling is :  www.caermersklooster.be/nl/van_boomstam_tot_altaarstuk

Even voor de zekerheid nog het adres, want vele mensen vragen er naar:
Provinciaal Cultuurcentrum Caermersklooster
Vrouwebroerstraat 6, 9000 Gent.
Het ligt in het Patershol, maar is gemakkelijker via de Lange Steenstraat te bereiken.
Onthou het voor wanneer je nog eens in Gent bent!

maandag 29 september 2014

Een drukke maandag

Het leven van een alleenstaande gepensioneerde.
  • Om 7u15 loopt mijn wekker af.
  • Tijd om een goede warme chocomelk te drinken.
  • Ook tijd om mijn medicamentenlijstje af te werken. Daar ben ik al gauw 10 minuten mee bezig, en ik maak gelijk mijn pillendoosje voor 's middags klaar.
  • Het ontbijt zelf stelde ik uit. Nu ik weer wat kan eten, zou ik in het stationsbuffet wel ontbijten. Heerlijk verse croissants trouwens.
  • Dan naar de dokter. Zo iets wordt geen routine. Afzien blijft een lijdensweg. Maar gelukkig mag ik nu 2 weken overslaan. En mocht er toch iets fout gaan, dan mag ik hem altijd bellen.
  • De 26ste was de Decathlon in Gent open gegaan, en daar wou ik ook eens naar toe. Het was me wel ontgaan, dat de Vliegtuiglaan aan de heel andere kant van Gent ligt. Het was dan ook een goed eind stappen. Waarom wil ik alles te voet doen?
  • In de Decathlon, ontving ik een klantenkaart. Ik heb vandaag wel niets gekocht. Ze zullen me wel snel terug zien, want het aanbod is interessant. Ook voor een gewone wandelaar als ik. 
  • Ondertussen was het ver middag geworden, en ben ik via de Afrikalaan weer naar mijn verblijf in het centrum van Gent gegaan.
  • Na een korte middagpauze dan naar de apotheek om mijn medicamenten te kopen. Vandaag moest ik gelukkig niets bij betalen. 
  • Dan naar de bibliotheek. Gezien mijn Azië-reis kan ik beter al de boeken die ik ontleend heb, al op voorhand terug brengen. 
  • In het winkelcentrum van de Zuid kocht ik ook een  reissetje met verschillende flesjes en pillendoosjes. Tijdens de lange vliegreizen, zal ik allicht mijn pillen in mijn handbagage mee moeten nemen. En er zijn nogal strenge regels over vloeistoffen die je in het vliegtuig mag  mee nemen. 
  • Terwijl ik toch in de Zuid was, gelijk de Smatch binnen gestapt en voor een paar dagen eten gekocht. 
  • Dan naar de Belfius om US dollars te bestellen. 
  • Dan nog naar de Supersoldi om een nieuwe electrische lamp te kopen. Een lamp uit de luster boven mijn hoofd heeft het begeven. Dat euvel is ondertussen hersteld.
  • In het stadscentrum dan nog wat rond gezworven. Het was wel mijn keuze niet om Zelzate te verlaten, en in Gent te verblijven, maar door de stad zwerven geeft een heerlijk gevoel. 
  • Deze middag heb ik een maaltijdsoep gegeten. Deze avond worden het sandwiches met zalmsalade.
  • En nog is de dag niet om.
  • Zo moet ik mijn Tai Chi oefeningen nog doen. 
  • En als het wat later is, ga ik door met de voorbereidingen van mijn Azië-reis. 
  • Eigenlijk had ik mijn beddengoed nog willen verversen, maar dat zal voor morgen zijn. 

Kom

Ik ben op reis
al weet ik niet waarheen
maar ergens stond geschreven
dat ik deze weg moest gaan
en al aarzel ik soms even
langs die eindeloze baan
toch weet ik
iemand ging me voor
en daarom 
ga ik door

Dit is een lied van Elly en Rikkert. Al een paar tiental jaar oud. Ik heb het gehoord in het Huis van Troost, en het is bij mij blijven hangen. Ik heb het op YouTube gezocht, Het is: www.youtube.com/watch?v=_r-CxDlWvLo. Als ik naar het bij behorend videotje kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die oud wordt. . 

zondag 28 september 2014

'k Zou zo gere willen leven

Als Gentenaar kennen we dat liedje allemaal. Ook vele mensen die in Gent komen wonen zijn, zingen het met veel plezier.
Vanavond wordt deze CD voorgesteld. Het Muzikantenhuis is een groep muzikanten, met als ik de namen zie,  roots van over heel de wereld.

Zelf verblijf ik nu al een paar maanden in Gent. En ik kan deze avond niet naar de voorstelling.
Ik hoop dat de CD ook later nog verkrijgbaar zal zijn.

www.muzikantenhuis.be/home

Repair café

Ging ik deze middag weg naar het Coyendanspark, om ginder te zitten en wat te lezen. Dan liep het toch anders.
Het is zondag vandaag, en dank zij de inzet van de Buren van de Abdij, zijn dan de ruïnes van de Sint-Baafsabdij toegankelijk. Dat kon ik niet laten voorbij gaan. Ik moest wel door die oude gebouwen dwalen. Op die plek is Gent ontstaan.
Een compliment voor de goede uitleg die ik van de Buren van de Abdij gekregen heb.

Dan ging ik nog een koffie met gebak drinken in de herberg Macharius. Mens Het zat er bomvol. De herberg was even omgevormd tot repair café. En heel wat toestellen hadden blijkbaar herstelling nodig
Vele mensen zijn geholpen en tevreden naar huis kunnen gaan. Hun broodrooster werkt nu weer. Hun mixer is gerepareerd. En ik heb nog heel wat andere huishoudtoestellen gezien.

Een opmerking:
De Buren van de Abdij en de herberg Macharius hebben maar beperkte openingsuren. Kijk eerst naar hun website vooraleer je er naar toe gaat.

Vlak bij mijn verblijf.

Vandaag wou ik mee doen aan 'West-Vlaanderen Wandelt' in Diest. Ik ben nog nooit in Diest geweest, het leek me dus wat om het stadje en de omgeving te leren kennen.
Maar mijn gezondheid laat het niet toe, om nu al ver van mijn verblijf te gaan.

Dat had trouwens zijn voordelen: ik heb uitgebreid kunnen bij lezen over de grote Azië toer. Dat is Korea, Japan en Taiwan, met telkens een IML-meerdaagse.

Om schrijfwerk te doen, dat lukte nog niet. Ik kan me nog niet concentreren.

Deze morgen dan nog wat in mijn buurt gaan wandelen. In zo een mooi weer kan een mens toch niet binnen blijven. Ik verblijf vlak bij de Oude Beestenmarkt, en daar loopt de zondagmorgen altijd veel volk. Dan nog wat op de prondelmarkt aan Sint-Jacobs rond gezworven. Ondanks de kringwinkels blijven die oude markten toch goed trekken.

Deze middag neem ik maar een goed boek, en ga in het park wat zitten lezen.

zaterdag 27 september 2014

Ziek

De pijn in mijn mond heeft zich weer sterker door gezet.
Mijn dag bestond vandaag uit beweging van mijn bed, naar mijn zetel. En ook - want ik kan het nalaten - naar mijn bureaustoel, om toch wat te internetten.
En je wil niet weten hoe dikwijls ik naar het toilet ben moeten gaan. Geweldig veel

Eten lukte me evenmin.

Gelukkig kan ik nu geweldig veel bij lezen. Kan ik niet eten, ik kan wel een artikel over de aardappel lezen. En ik heb het maar gelijk ingescand.  (Bron is Geschiedenis 6/2014). Een volgende keer dat ik frietjes eet, zal ik eraan denken.

Hopelijk voel ik me morgen beter, en kan ik wel naar buiten.

Koffie

Een hele tijd al mag ik geen warme dranken meer drinken.
Een stom gezwel in mijn mond.
Gisteren, dan weer naar de tandarts.
Het gezwel is ondertussen al beduidend kleiner geworden.
De medicijnen blijken te helpen.
Ik heb het de arts niet gevraagd. Maar heb toch deze morgen een tas koffie gedronken .

HEERLIJK

Twee stapels

Twee stapels worden hier in mijn verblijf steeds groter.
  1. is de stapel links van mij op mijn schrijftafel. Ik krijg die maar niet weg gewerkt
  2. is de stapel met medicamenten. Mijn badkamerkastje begint stilletjes aan te klein te worden. Ik slik nochtans iedere dag heel wat medicijnen.  Maar het lijkt er wel op dat ik na ieder bezoek aan een arts nog meer medicatie moet nemen.
Een goede kennis van me heeft ooit gezegd dat we zonder al die pillen niet eens zo oud zouden geworden zijn. 
Ik ben nu zeker geneigd om hem gelijk te geven. 

vrijdag 26 september 2014

Ze waren er niet

Ze waren er niet.
Afin. De benedictijnen niet, die ooit in de Sint-Baafsabdij, bij de samenvloeiing van een van de vele Leie-armen  met de Schelde,  in Gent verbleven.
Die mensen zijn natuurlijk al lang dood. De abdij zou ergens is de 16de eeuw stop gezet zijn.
Maar toch had ik deze avond graag hun verhaal gehoord.
Het zal dus voor een andere keer zijn.
Wat er met de afspraak verkeerd gelopen is, weet ik niet. Maar de mevrouw die in herberg Macharius de dienst waar nam, heeft me goede tips gegeven.
Dus misschien krijg ik de geschiedenis, de legende, de fabel toch nog eens te horen.

Weer bij de dokter

De hevige pijnen houden maar niet op. In mijn geval zijn dat mondpijnen.
Dat brengt dan ook nog meer antibiotica en pijnstillers moet nemen.

Mijn apothekeres zal allicht wat meer gewoon zijn, van andere patiënten.
Maar toch kom ik haar liever op straat tegen in plaats van in haar winkel.

donderdag 25 september 2014

Nog na te betalen

Amaai.
Je zal maar een brief krijgen dat ik alsnog een bijdrage moet  leveren  over het jaar 2013. De brief kwam van het Zorginstituut  uit Nederland
Ik heb ondertussen heel wat getelefoneerd . Vriendelijke mensen trouwens.
Ik hoop dat ze dat bedrag wat naar beneden  krijgen.

Awel, als het hun niet lukt dan ga ik maar onder de bruggen van Parijs leven.
Er zijn daar veel schooiers en bedelaars.
Maar ja ... ik kan toch maar één keer van honger sterven.

Eten

Mens !!!
Wat zal ik gelukkig zijn als ik weer wat kan eten.
Nu behelp ik mij met soepjes en - nu het nog zo vroeg is - met maaltijddrankjes.
Maar we zijn de 25ste vandaag. Morgen zijn we de 26ste. Vrijdag moet ik weer naar de tandarts.  Ik hoop dat de tandarts me
weer toelaat warme dranken te gebruiken. Mens !!! Een goede espresso zal me smaken.
De pijn  is morgen misschien zo ver weg, dat ik weer kan eten.
Maar goed niet geklaagd. Althans toch niet te veel geklaagd. Andere mensen hebben met meer lijden te kampen. 

woensdag 24 september 2014

Te veel gebeld

Ik zal me weer wat moeten inhouden. Ik kreeg een SMS-je  dat ik  aanzienlijk over mijn belgedrag gegaan ben.
Respect voor wie ik belde of wie me belde.
Maar nu ga ik me wat beperken.
Sorry dat jullie wat weinig van me zullen horen voor de rest van de maand.
Deze blog bestaat ook nog altijd.
En mij mijn weten heb ik er toch voor betaald.

dinsdag 23 september 2014

M / V

Deze avond ...
Sorry verkeerd begin voor deze tekst, Ik had als je de foto ziet als titel beter V / M gegeven..
Nu ik ik in Gent verblijf ga ik geregeld naar het Coyendansplein. Waarom dat park die naam gekregen heeft, vertel wel ik een andere keer.
Op dat plein bevindt zich herberg Macharius. Een plek waar zich geregeld interessante debatten plaats vinden. Die worden georganiseerd door de mensen van het Wetenschapscafé.
Deze avond was het thema: Jongere zoekt werk.
Ik ben nu wel geen jongere. Ik heb nooit werk moeten zoeken. Werk werd me gewoon op de schoot geworden. Maar de tijden zijn veranderd.
Gespreksleider was Joël de Ceulaer, een journalist van de Standaard. Hij werkt ook voor het weekblad Knack en voor Canvasprogramma's.
Liesbeth Van Parijs is een master, een senior onderzoeker van de KU Leuven. die tijdens haar inbreng, deze avond,  vooral de focus richtte op moeilijke groepen. Niet iedereen geraakt zo maar aan werk.
De derde spreker was professor Bart Cockx. Een bijzonder welbespraakt man, die ons heel wat over de arbeidseconomie  wist te vertellen.
Goegel maar wat naar hun naam, en vergeet ook de boeken niet die ze publiceerden.

Dodendraad

Op 23 september 1917 slaagden 150 mensen erin België te ontvluchten.
De vijandige bezetter had de grens van België naar Nederland afgesloten. Om de grens beter te kunnen bewaken moesten de bomen omgehakt worden. 150 mensen uit Zelzate eiste de bezetter daarvoor op.
Het liep anders dan verwacht. De houthakkers lieten de bomen zo vallen, dat het hekwerk verbroken werd, en vluchtten zelf.
Ik heb dat uit het tijdschrift 'Le Pèlerin' een geïllustreerd weekblad uit Frankrijk.
Over de Dodendraad is te lezen op een eigen website: www.dodendraad.org


maandag 22 september 2014

GBL

Diederik zit er nog. De wandeling van de Kwartels is weliswaar voorbij, maar Diederik zit er nog. Hij kan blijkbaar niet genoeg krijgen van het boek dat hij zit te lezen.
Nu deze avond was ik in Assenede voor een bijeenkomst van de GBL-groep.
Ik wil je niet in een mysterie laten.
GBL staat voor Geloof, Bijbel en Leven.
Wat je gelooft gaat mij niet aan. Zelf ben ik katholiek.
Wat de bijbel is, hoef ik hier allicht niet uit te leggen. Het is wel een moeilijk boek.
En de L voor Leven, dat maak je iedere dag mee.

We zijn met een groep mensen die zowat om de 2 maanden samen komen, om ons aan de hand van bijbelteksten te bezinnen over ons leven.
Inhoudelijk wil ik daar niets over kwijt. Wat we aan elkaar vertellen is vertrouwelijk.
Deze avond  had als thema ' In het onbegrijpelijke lijden een zin ervaren'. Een bijzonder diepgaand onderwerp.

Ontbijt? Middagmaal?

Het gaat nog altijd niet goed met mijn mond.
Erg !!! Ik die zo graag babbel.
Gisteren heb ik mijn geplande wandelingen maar laten vallen.
Mijn lichaamsbeweging beperkte zich tussen mijn bed, mijn zetel, en de stoel aan de computer.
Aan mijn eettafel ben ik niet eens geraakt. Geen ontbijt, geen middagmaal, geen avondmaal. Een sobere dag.
Ik ben gelukkig toch wat buiten geraakt. Naar het Zuidpark, maar daar was het mij wat te druk. En nadien naar het Coyendanspark.
Wat rustig buiten zitten, met een boek op de schoot. Het boek heb ik trouwens niet eens open gedaan.
Nog altijd niet trouwens.
Maar zo net ik heb me wel de moeite genomen om wat te eten.
Melk op gewarmd, daar dan 2 boterhammen in opgelost, en er een eitje door geroerd.
En deze avond ben ik voor een maaltijd uitgenodigd. Ik zal om mijn gezicht te redden, voor ik vertrek wat serieuze pijnstillers slikken.

zondag 21 september 2014

Vrienden

Dit is even een kort berichtje.
Het is een rouwberichtje.


Mijn vrienden wandelaars weten wie Joost was.
Ook mijn vrienden niet-wandelaars zullen wat aan zijn boodschap hebben.


Joost is iemand die ons vorige maand, veel te vroeg verlaten heeft.

zaterdag 20 september 2014

Niets is verloren

Zaterdag is het weer druk in Gent. Er is nu niet OdeGand. Er is nu geen cultuurmarkt.
Neen ...
Het speelt zich op een ander vlak af.
Eerst ga ik in de middag naar een rondleiding over Viglius Aytta. Weet jij wie dat is?
Ik hoop het deze middag wel te weten.
En daarna trek ik naar de Bijloke. Want niets is verloren. Het overschottenfestival  wil ik wel mee maken, En misschien een bijdrage leveren.
Hoewel ik twijfel of ik wel of niet niet kan eten, heb ik behalve mijn medicamenten, alvast mijn bestek in mijn schoudertasje gestoken.

vrijdag 19 september 2014

Middagmaal

Wat ik nu eet gezien mijn mondproblemen, daar kan niemand jaloers op zijn.
In een kookpotje giet ik wat melk. Daarin verbrokkel ik dan 2 boterhammen. Dat staat dan op een zacht vuurtje. Warme dranken moet ik nu eenmaal vermijden, en ik veronderstel warm eten dan ook.
Als het brood zacht geworden is, giet ik er een halve liter soep bij, en om het geheel wat smaak te geven voeg ik er gemalen kaas, peper, en selderijzout bij.
Voor deze avond heb ik nog een maaltijd vervangend drankje staan. En morgen zien we wel.
Een voordeel heeft het: koken en eten kosten niet veel tijd.
Mens ik zal gelukkig zijn als ik weer zal kunnen normaal eten.
Afin, de anti biotica kuur die ik nu moet volgen, duurt 8  dagen. Dan zal alles wellicht normaal zijn. In ieder geval moet ik 1) het middel tijdens de maaltijd met veel water innemen en 2) de doos volledig uitnemen.

Naar de tandarts

Vandaag stond een afspraak met de tandarts op mijn tijdschema. Gelukkig maar, want ik loop al een hele week met tandpijn.
Ik kreeg bij de tandarts meteen te horen, dat het alles behalve goed was. Het ware beter geweest als ik om een tussentijdse afspraak gevraagd had.
Nu bleek de wonde totaal ontstoken. De tandarts heeft nogal zijn werk gehad, om er al de etter uit weg te zuigen, en de wonde proper te maken.
Ik had deze week het probleem van de tandpijn  opgelost door meer pijnstillers te nemen, dan voor geschreven. Ook al een verkeerde keuze. Van de betrokken ontstekingsremmende pijnstiller mag men er maar hoogstens 3 per dag nemen.
Een mens moet daarvoor zo oud geworden zijn , om nog zo stomme fouten te maken.
Maar gelukkig kan ik nog bij artsen op bezoek.Ze kunnn mij terecht wijzen, en andere medicatie voorschrijven.
Wat ik al moest nemen, blijft. Maar het medicamentenlijstje wordt nu nog langer.
Ik moet nu ook antibiotica nemen. De arts heeft daarnaast ook  een spoelmiddel voorgeschreven. Drie keer per dag moet ik mijn mond spoelen. En voor de pijn zelf, als die tussentijds optreedt, moet ik Dafalgan slikken.

Afin, er zijn ergere dingen op de wereld.

Voor de rest. Het is vrijdag. Dat is poetsdag voor mij. Geen punt, want ik heb nu toch geen zin om weg te gaan. Ik doe zo meteen mijn Tai Chi oefeningen, en nadien begin ik aan het proper maken van mijn verblijf.

Afscheid van pastoor Vernimmen

5 jaar.
5 jaar is het al geleden sinds Willy Vernimmen van de parochie in Zelzate West afscheid nam.
Lange tijd geleden.
Pastoor Willy Vernimmen is tijdens zijn nieuwe opdracht overleden.
De parochie zelf telt steeds minder kerkgangers.
Nu zijn er in Zelzate-West geen wekelijkse eucharistie vieringen meer .
...
Om oud en wijs als licht te zijn,
om lippen, water, dorst te zijn,
om alles en om niets te zijn,
gaat iemand tot een ander.
Naar verte die niemand weet,
door vuur dat mensen samensmeedt,
om leven in lief en leed
gaan mensen tot elkander.

donderdag 18 september 2014

28 ° C

Hoe warm is het bij jullie?
In mijn verblijf is het 28 graden Celsius.
Een van de dingen die ik doe als ik mijn verblijf binnenkom, is mijn hemd, en mijn T-shirt uit doen,
Niemand heeft er last van dat ik met een ontbloot bovenlijf loop.
Maar waar ik niet op gelet had, is dat de lessen herbegonnen zijn.
Recht over mij is een school, en ik kan zo de klaslokalen binnen kijken.
Twee maanden hoefde ik er niet op te letten. Toen was het schoolvakantie.

Maar deze avond waren de leslokalen verlicht. Blijkbaar een bijeenkomst van ouders, of een cyclus voor volwassen. Ik kon de mensen zien zitten. Niet dat ik gezichten herken, daarvoor is de afstand wat te groot. Maar ik kon wel zien hoe de mensen gekleed waren. Meestal bloesjes met korte mouwen, trouwens.

Toen dacht ik: Als ik in die lokalen kan binnen kijken, kunnen de mensen ook bij mij binnen kijken.
Ik heb dan maar snel een T-shirt aan gedaan.

Tai Chi

In de informatiebrochure van "De Horizon" lees ik;
Bewegen is belangrijk voor je algemeen fysiek welzijn. En het hoeft niet altijd sport te zijn. 
Naast bijvoorbeeld zwemmen en turnen, zijn ook wandelen, yoga en dansen vormen van beweging.
En wat verder lees ik: Tai Chi 
Dit is Chinees schaduwboksen en is de ideale manier om evenwicht, spiersterkte en uithouding aan bod te laten komen. 
Dat interesseert me wel. Deze morgen ging ik dan ook naar de kennismakingssessie.
En het is mee gevallen.
Wang, onze instructeur leidde ons door verschillende lichaamshoudingen en bewegingen. 

Ik heb me ingeschreven voor de volgende sessies.
En huiswerk hebben we ook mee gekregen, Dat wordt dagelijks oefenen. 

De maagd van Gent

Gisteren wou ik na mijn onthaalactiviteiten in de Sint-Baafskathedraal, eigenlijk nog in Zottegem wandelen.
Maar het is er niet meer van gekomen..
Nog veel te veel andere dingen te doen.

Ik heb  nog een hoop stukken door te werken, die verband houden met mijn verbanning uit Zelzate. Het zijn allemaal officiële  stukken, Ik moet mijn antwoorden dan ook twee keer afwegen, vooraleer ik ze op papier zet. Ik denk dan ook dat ik ze deze week op mijn gemak zal doorlezen, en pas volgende week of later beantwoord met nog wat wedervragen.

De stapel met interessante dingen die ik van de cultuurmarkt heb mee genomen, ligt nog links van mij, Ik heb weliswaar al een en ander in mijn agenda genoteerd, en ook wel andere flyers in de papiermand laten belanden. Er zijn nog interessante paperassen om te lezen en te bekijken.
Maar ik weet ondertussen dat ik er geen spijt moet van hebben dat ik in Gent blijven plakken ben.

woensdag 17 september 2014

Nieuwe buur

Soms lijkt het verblijf  waar ik nu mijn intrek genomen heb, op een duiventil. Mensen komen, mensen gaan.
Ik huur nu een flat, Anderen besluiten er een te kopen.
Zo ook mijn buurvrouw.
Ik wist het al van haar ouders. Ik werd het gewaar door het vele werk. Beglazing vervangen. Kamers herindelen. Sanitair in orde brengen;
Niets om zich, als buur, zorgen om te maken, maar het is soms luidruchtig.
Net daarom belde deze dame vanavond aan mijn deur. Ze had een  fles wijn mee;
Ik ben nu in een situatie dat ik van mijn tandarts geen warme dranken mag drinken. En mijn neuro--psycholoog, houdt er me van af om alcoholische dranken te gebruiken.
De fles heeft nu dus een mooi plekje gevonden op mijn schoorsteenmantel.

???? Heeft iemand een tip om wat ik als cadeautje aan mijn buurvrouw terug kan geven?  Ik kan moeilijk leeftijden inschatten. Maar ze zal ergens zo jong zijn als mijn dochter Pennina.
Indien je een tip hebt, stuur me een mail naar Gwy The Alder.

Rechtvaardige rechters

Vanmiddag zouden we op zoek gaan naar de rechtvaardige rechters.
Iedereen wist natuurlijk op voorhand dat we ze niet zouden vinden. En onze Gandante-gids wees er ons al op voorhand op dat we met meer vragen zouden eindigen dan waar we aan begonnen waren.
En dat ligt niet aan de deskundigheid van Gerard Bauwens, maar in de vele onduidelijkheden die destijds bij het onderzoek na de diefstal van de panelen zich voor gedaan hebben.
Gerard liet ons kennis maken met de plekken  in en rond de kathedraal, bij het bisschopshuis, en ook vlakbij de toenmalige Nationale Bank van België.
Hij wist zijn verhaal met spanning op te bouwen. Ik denk dat hij pas bij het bisschopshuis de naam Goedertier, de vermoedelijke dief,  liet vallen. En toen vermelde hij - misschien realiseert hij zich dat niet - over het gebruik van het Frans, de taal van de toenmalige Gentse burgerij  en het Nederlands dat in die tijd nog vorm moest krijgen.
Nadat we door de Sint-Jansvest gegaan waren, eindigden we onze tocht waar de koe en de vogel elkaar ontmoeten. Insiders weten wat ik bedoel, en als je een toevallige lezer bent, zie je op Google Maps ook wel waar dat is.

De rechtvaardige rechters hebben we niet gevonden. Maar ja ... Dat wist je al voor je mijn berichtje las.

Gebuur van de abdij

De voormalige Sint-Baafsabdij ligt vlak bij mijn huidig verblijf. De van Eyckbrug over, de rode dame met haar hoofdtelefoon voorbij, de Slachthuisbrug over en ik ben er.
Het is er altijd goed verpozen.
Meestal is het een stille rustige plek, een plek om te gaan zitten en wat te mijmeren. Mijmeren over wat geweest is.
Soms bruizen de abdij en het voorhuis, de herberg Macharius van leven.
Een aantal buurtbewoners zetten zich in om de ruïnes wat meer open te stellen.
En dan is het leuk om hun gedachten die ze te boek gesteld hebben te lezen.
Vele eeuwen geleden is die plek ooit gesticht. Na een religieuze geschiedenis is het een hele tijd een garnizoenplaats geweest, In de 19de eeuw bijna verdwenen door de opkomende textielindustrie. De ruines zijn er nog altijd.
Niemand gelooft nog in de heilzame werking van het water uit de put van Marachius, maar de ruines vormen nog altijd een bron, een bron met een heilzame werking.

Overigens, het boek waarvan ik de  omslag op de afbeelding geplaatst heb, kan je je lezen in de Gentse stadsbibliotheek.

De Hoge Wal

Verschillende wandelwegen, wandelpaden zijn uitgewerkt en uit gepijld. Ik bedoel nu de routes die met zeshoekige bordjes aangeduid worden.
Maar blijft alles wel in orde?
Een regelmatige controle van de bebording is toch wel nodig. Struiken groeien. Gras en bermkruiden kunnen soms hoog komen, en dan zien de wandelaars de borden niet meer.
Zoiets nagaan is de taak van de zogenaamde meters en peters.
En de provincie die de 6-hoekjes bordjes beheren, doet er achteraf alles aan om het zo snel  weer in orde te krijgen, door contact met de groendiensten en de wegbeheerders.
Zelf ben ik peter van de Hoge Wal Route. De route die de aan de fameuze motte start tussen Kluizen en Ertvelde.
Ik heb begrepen, dat ik het bij mijn laatste check op de betrokken route gemakkelijk had.

Andere meters en peters hadden het lastig. Er gaan nogal wat verhalen de ronde over erbarmelijke aangeduide fietsroutes. Bij de plaatsing van de paaltjes moet men aandacht hebben om de juiste richting aan te geven, maar onderwijl  moet men er ook op letten dat de paaltjes niet kapot gereden worden. Voor de fietstochten is nog veel werk aan de winkel.

In het najaar volgt een nieuwe controle

dinsdag 16 september 2014

10u48

Opstaan.
Mijn wekker ( lees mijn GSM) staat op 7u15. Dan is het ook tijd om mijn lange medicamentenlijst af te werken.
Wat nu moeilijk is, sinds een tandheelkundige ingreep vorige week mag ik geen warme dranken meer drinken.
Bye ... Bye ... die straffe ochtendkoffie.
Afin. Daar niet van geklaagd. Ik was door de pijn toch al wat slaap tekort gekomen, en kroop opnieuw in mijn bed.
En geslapen dat ik heb !!!
Om 11 uur moest ik bij de haarkapster zijn.
Toen ik wakker werd was het 10 uur 48. Mijn haarkapster is gelukkig maar 5 minuten van waar  ik verblijf. Maar ik was toch te laat.
Ondertussen is mijn kopje toch maar mooi bij gewerkt. Ik kan opnieuw voorbij een spiegel passeren en mezelf herkennen.

6 of 9

Op mijn schrijftafel is een flyer beland, een flyer van het Instituut voor Permanente Vorming in de Wetenschappen.
Het gaat over een cursussenreeks over de biologische basis van ons gedrag.
De organisator vermeldt een nogal indrukwekkende lijst van mede-inrichters, waaronder de Accreditatie Orde van Vlaamse Balies.
Voor meer informatie over de lessenreeks kijk op: www.ugent.be/we/nl/diensten/ipvw-ices
Ik ben niet van plan naar die cursus te gaan. Het zal wel boven mijn intellectueel niveau zijn, maar ik wil je de tekening die op de flyer staat niet onthouden.

Een zeer mooie illustratie van hoe we het zelfde kunnen zien, en door ons standpunt toch van mening kunnen verschillen.

maandag 15 september 2014

Een kwartel in China

Vorig jaar wandelde een kwartel in China
Een artikel voor de Kwartelbode van Guy Verhelst.

Inleiding: IML

In alle landen wordt gewandeld, en in alle landen bestaan er wandelverenigingen. De IML, dat is de International Marching League, verenigt verschillende landen. Daar is ook het verre oosten bij. In september werd daar in het noorden van Beijing een bergwandeling ingericht. In Beijing dat we vroeger Peking noemden, was een tweedaagse. De Belgische IML-friends trokken er naar toe. Verschillende wandelaars van verschillende wandelclubs zijn IML-friends. Zij trekken naar de IML wandelingen in verschillende landen. De Belgische IML vrienden vinden hun thuisbasis in Blankenberge.

Vertrek naar China

Met een vliegtuig van Finnair vlogen naar Bejing, vroeger noemde we die stad Peking. Meer dan 8 uur vliegen. De eerste dagen in China waren om zo te zeggen toeristisch. Onder meer een bezoek aan de verboden stad, en andere plekken die voor de geschiedenis van China belangrijk waren.

De bergwandeling

Vrijdagavond 13 september 2013 kwamen we in het hotel te Zhaitang aan. Chinezen zijn vriendelijke mensen, en we werden gastvrij ontvangen. De mooie opgeluisterde openingsreceptie van de 4th Beijing International Mountain Walking Festival vond plaats op vrijdagavond

Original Mountain Walking Route

Zaterdag 14 september 2013 was de eerste wandeldag. We kregen voor de wandeldag een uitgebreid lunchpakket mee, met een worstje, melk, zachte pistolets en een gekookt ei in zwarte sojasaus.
We konden kiezen voor de afstand van 20 dan wel 30 km. Er was ook een 100 km, maar daar nam niemand van ons aan deel. De selectie eisen waren te streng. Ook voor de kortere bergwandeling gold een leeftijdgrens van 65 jaar (born before Sept 14th , 2001 and after Sept 14th , 1948 – staat er in het reglement). Gelukkig voor mij was die regel niet voor onze IML-groep van toepassing. Maar het zegt meteen wel, dat het geen gemakkelijke wandeling was. Zelf was ik bij het groepje dat voor de 30 km koos. Na de startscanning begon de wandeling braafjes in het stadje. We verlieten langs brede wegen het stadje. We passeerden tempels en vakantieverblijven. De 20 km splitste zich af, na een paar kilometer en had meteen een flinke klim. De 30 en de 100 bleven nog even op goed begaanbare wegen. De charmante dorpjes bekoorden ons.
Het verwonderde ons wel dat we zoveel wandelaars tegen kwamen in tegengestelde richting. We liepen door wondermooie rotsformaties, en wij vormden als Europeanen een geliefkoosd onderwerp voor de vele Chinese fotografen. Na 11 kilometer splitsten de 30 en de 100 zich. Nu hadden wij een steile klim te verwerken. Amaai zeg! Het verwonderde ons nu niet meer dat wandelaars hier rechtsomkeer maakten, en de 11 km terug wandelden.
We klommen langs steile nauwe paadjes de berg op. We waren op 420 m gestart en ons hoogste punt was op 1188 meter.  Af en toe rusten om bij te komen en dan de volgende bestijging aanvatten. De wandeling was goed aangegeven. Iedere kilometer stond er een steen met daarop de kilometerstand en de hoogte. Ondertussen konden we genieten van de weidse uitzichten over de vallei. 5 kilometer. aan een stuk steil klimmen over een aarden en rotsige pad.  Soms was het eerder kruipen dan klimmen.  De inrichters wisten duidelijk wat dit voor een moeilijk stuk was. Om de paar 100 meter zaten vrijwilligers om in te grijpen en zo nodig te helpen. Op de tocht was er onderweg geen controle met knipkaarten, afstempelen of scannen. Wel waren er referees op het parcours.
Ongeveer op de helft van het parcours waren we op het hoogste punt. We vonden het tijd om wat te rusten, maar vonden naast het smalle pad eigenlijk geen mooi plekje. Dan maar van de nood een deugd gemaakt en eerder staand dan zittend wat van ons lunchpakket gegeten.
Dorst hadden we niet. De watervoorziening was voldoende, eerder overdadig. We kregen flesjes met water, en net als de lokale wandelaars hielden we ons leeg flesje bij tot wanneer we een afvalverzamelpunt tegen kwamen.
Na de stevige klim volgde nu de afdaling. Hoewel die ook geregeld geweldig steil was verliep die voor ons vlotter dan de beklimming.
Wellicht kwam dat omdat we nu gedurig de vallei voor ons hadden, waardoor we bijna permanent van het panorama konden genieten.  De kilometers 16 tot 20 waren hoe dan ook nog vrij pittig, De volgende 5 waren redelijk en de laatste 5 kilometer van het parcours waren gemakkelijk.
Eens we de smalle bergpaadjes achter ons hadden, vormden zich weer groepen. Het was weer gemakkelijker om te babbelen met elkaar.
We stapten nu door dorpjes langs een route die het bevrijdingsleger eertijds aflegde, en dat werden we gewaar aan de vele standbeelden die we onderweg passeerden.
De wandeling over de Leaning Buddha Mountain liet op ons een diepe indruk na van de Boeddhistische cultuur en de eenvoudige schoonheid van de natuur. 

Wandeldag 2: Reservoir Scenery Mountain Walking Route

Heel de Belgische IML-wandeldelegatie nam op zondag 15 september deel aan de tocht van 20 km. De wandeltocht omcirkelde het stuwmeer van Zhaitang. De mooie landschappen, de serene natuur toonden al wat vroege kleuren van de herfst. We stapten langs enkele schilderachtige dorpjes. Een van die dorpjes draagt de bijnaam “Village Hollywood” omdat er ooit films opgenomen zijn. Enkele decorstukken zoals een poortgebouw zijn in dat oude dorpje overgebleven. In andere dorpjes zagen we ook wat overblijfselen van mijnbouw, en in een dorpje een herinnering aan de oorlog met de Japanse overheerser.
Het was gezellig wandelen, meestal op wat brede wegen en paden.
Na de tocht werd ruim tijd ingeruimd om verschillende wandelaars hun IML award uit te reiken. Bij de Belgen waren dat Ronny, die een award kreeg voor zijn 75ste IML-tocht en Micky die op deze plechtigheid de Pacific Award mocht in ontvangst nemen.

Terug naar Beijing.

Twee nachten hadden we in Zhaitang blijven slapen. Na de ceremonie keerden we nog even terug naar het ZhaiTang Zhongun Hotel om ons te verfrissen. Nadien bracht de autobus ons weer naar de Chinese hoofdstad.

De wandeling was hiermee afgelopen. Onze reis echter nog niet. We bezochten daarna nog de Chinese muur, en het leger van de terracotta soldaten.

Nawoord: Dit jaar.

In 2014 ga ik weer naar het verre Azië: Korea, Japan en Taiwan. 

Was het Blanchefloer?

Rechts, de man op de bank is Diederik van Assenede; Die man is de schrijver van het toneelstuk ' Floris en Blancheflour' .
Blijkbaar ben ik niet duidelijk geweest in mijn facebook-berichtje gisteren,. Maar ja. Wie weet hoe die schrijver er echt uit gezien heeft?
Foto's bestonden in de 12 de eeuw nog niet .
En omdat de gestalte tamelijk klein is en een lange mantel draagt, denken sommigen dat het een dame is. Het is Floris niet. Het is Diederik, die met het boek op zijn schoot zijn befaamd werk in de belangstelling plaatst.

De centrale figuur op de foto is VIC, Het blauwe plakkaat is de mascotte geworden om veilig te wandelen. Wandelen doen we op de openbare weg, en dan respecteren we de verkeersregels, Veiligheid behoort als een tweede natuur tot ons. Kijk maar op: www.ikwandelveilig.be/
Uiterst rechts sta ik dan, Het zal duidelijk zijn dan ook ik gelijk vele anderen het veilig wandelen ondersteunen.

Los van bovenstaande. In Assenede is het altijd goed wandelen. Maar neem voor alle zekerheid je knapzak mee. Soms is het moeilijk een HORECA-zaak open te vinden.

Verdwijnt de pijn?

Deze nacht ben ik vrijwel niet wakker geworden van de tandpijn.
Er was wel een nadeel. Mijn hoofdkussen was bebloed. Bloed is uit mijn mond gestroomd. De wonde is dus nog niet dicht. Of ik heb onverhoedse bewegingen in mijn slaap gemaakt.
Voor de medicatie heb ik me vandaag al aan de voorgeschreven hoeveelheid kunnen houden. Als ik dit schrijft is het 16u23 en mijn wang staat wel nog dik, maar ik heb geen pijn meer in mijn mond.
Gelukkig maar. Geen extra pijnstiller moeten nemen.
Deze middag heb ik in mijn soep wat stukken brood gedaan, en ook die kon ik vlot eten.
Misschien nog een dag of 2 en ik kan weer vast eten.
Wat zal me dat smaken!

Een thuisgevoel bij de Kwartels

Degenen die mijn blog geregeld volgen, weten dat ik bij de wandelclub "De Kwartels" aangesloten ben. Het is dan ook plezierig naar een wandeltocht te gaan die zij inrichten. Dat was zondag 14 september.
Ik zat eerst wat in twijfel, een tandheelkundige ingreep had me heel wat verzwakt, Maar ja. Het moet niet altijd een lange wandeling te zijn;
Ik was met een mede-doetje afgesproken, en samen besloten we voor de 18 km te kiezen. Zeg maar een goede 4 uur wandelen.
De start was in zaal Germinal. Een zaal waar ik persoonlijk goede herinneringen aan heb. Hoeveel discussies hebben we hier niet gehad met de VZW Oemtata  over wat democratie betekent. Maar vandaag geen politiek dispuut. Gewoon stappen, over nietjes en datjes babbelen en er een gezellige tocht van maken.
Ik heb hier ooit in de nabijheid gewoond, en misschien kom ik er weer wonen. Ik ken de wegen en paden dan ook door en door. Onze parcoursmeester liet ineens de wandelpijlen wijzen naar een strook die me onbekend was.
Ja ... De wereld staat niet stil. En zo een nieuw stuk in de wandeling brengen dat doet deugd.
En dan kwamen we voor de rust in een tenniscentrum terecht.
Ligt het nu aan mij? Sinds ik in Gent blijven plakken ben, kan ik dubbel en dik genieten van een bucolische wandeling.
Ik heb even getwijfeld welke afbeelding ik hierbij zou plaatsen, maar heb toch gekozen voor de gebogen buizen tussen Ertvelde en Assenede.

zondag 14 september 2014

Rommelmarkt

Vandaag had ik twee activiteiten gepland. Dat was de Kasseibijterstocht in Assenede en de dekenijfeesten vlak bij mijn verblijf in Gent.
Het tweede deel kwam wat in gevaar, want dan moest ik vroeg genoeg in Gent terug zijn. Dank zij de behulpzaamheid van Daniel kon ik in Ertvelde een lijnbus vroeger nemen, en zo had ik wat tijd om te flaneren in de Sint-Jacobsnieuwstraat. Zo een rommelmarkt is altijd plezant omdat je buren ontmoet.
"Zeg woon jij 2 verdiepingen boven mij?"
"Zeg; Er zijn maar x huizen tussen waar jij en ik wonen."
Zelf verkoop ik nooit iets. Wat ik niet kan gebruiken breng ik naar de kringwinkel.
Kopen doe ik even min. Hoewel ... Ik zou toch wel een leuke theepot willen kopen, Maar die zal ik wel van ergens uit mijn grote Azië-reis meebrengen.
Zo een autoloze zondag in Gent dat geeft toch ruim contactmogelijkheden.

Laat je niet uitkleden.

Deze foto, dit affiche hing aan een venster bij het startlokaal van de wandeltocht van de Kwartels.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wandelaars gezien heb die met twee stokken liepen.
Ook wandelaars met krukken.
Ik heb wandelaars gezien met hun been in het gips.
Ik heb wandelaars gezien met een rollator.
Maar een volledig naakte wandelaar heb ik niet gezien.
Ik vraag me trouwens af hoe onze voorzitter zou gereageerd hebben als er iemand zonder kleren zou verschenen zijn.
Zouden de mensen boos worden? Of zou het de lachlust opwekken?

De pijn, de tandpijn

Die ergerende, irriterende pijn in mijn mond blijft maar duren.
Ik moet bekennen dat ik meer pijnstillers neem dan me zijn voor geschreven.
Het ergste vind ik, dat ik niet kan eten. Ik moet me met drinkmaaltijden en soepen behelpen.
Ik moet al veel gaan plassen, en nu ik geen vast voedsel binnen heb, wordt het nog erger.
Maar ...
Ik ben niet alleen. Met mij alleen zou een tandarts of een parodontoloog (tot vorige week had ik dat woord nog nooit gehoord) haar/zijn boterham niet kunnen verdienen.
Het voordeel van wandelen is dat een mens anderen ontmoet die met dezelfde problemen gekampt hebben. Zij zijn er door geraakt.Hun problemen zijn van de baan. Het zal dus ook mij wel lukken.
Beste mede-wandelaars, dank voor je gedachten en de manier waarop jullie me verteld hebben dat het weer goed komt.

OKRA op de CLTRMRKT

Zaterdag 13 september opende in Gent het nieuwe werkjaar voor de cultuur. Cultuur met een hoofdletter in het festival van Vlaanderen met gerenommeerde kunstenaars, die post-academische opleidingen achter de rug hebben. Cultuur van niveau maar ook dure tickets.
Naast die topniveau bestaat ook cultuur  die we zelf kunnen beleven, waar we zelf kunnen voor instaan. Dat doen we niet alleen, dat doen we in verenigingsverband.
Het Uitbureau van Gent had zo een 100-tal verenigingen en instellingen uitgenodigd. De Kouter stond vond met kraampjes en er kwam heel wat volk op dagen.
Het viel me op hoeveel vrijwilligers er in de verschillende standen stonden. Mensen die hun tijd en talent inzetten om dat met anderen te delen.
Van OKRA Midden-Vlaanderen had Ulrich een mooie stand opgebouwd. Jean-Pierre belichtte de reizen en informeerde de belangstellenden erover. Mijn rol was wat meer bescheiden. Ik vertelde over de lezingen, uitstappen en andere activiteiten van onze verschillende OKRA-Academies.
We hebben met veel mensen kunnen praten, Hopelijk hebben we ze ook kunnen enthousiasmeren.
Het toeval wilde dat ik net naast Freek Neirynck zat, die in de stand naast ons voor de Gentse Sosseteit zat. Toevallige contacten geven ook een bijzonder aspect aan zo een cultuurmarkt.

zaterdag 13 september 2014

Hevige tandpijn

Amaai zeg! De tandpijn gaat maar niet over.
Eten kan ik nog altijd niet. Ik beperk me nu tot drinkmaaltijden en gevulde soepen. De soep moet ik zonder balletjes nemen, want ik krijg die niet gekauwd.
Dat had ik nu niet verwacht.
Tussen de vele medicamenten die ik moet nemen, zijn er nu ook zware pijnstillers bij. Desondanks kwam vanmiddag de pijn weer opzetten. De pijn werd onhoudbaar. Er zat niets anders op dan me te verontschuldigen en naar mijn verblijf te gaan.
Daar heb ik dan eerst een uur plat gelegen, en dan de moed te samen geraapt om naar de badkamer om een pijnstiller te nemen.
Ik dacht dat zo een tandheelkundige ingreep tamelijk onschuldig was. Dat is ze ook, maar ik verschiet ervan dat ze zoveel pijn mee brengt.
In ieder geval, morgen neem ik op mijn wandeltocht mijn ibuprofen mee. Als de pijn weer opdaagt, kan ik die misschien milderen.

Afin, nog een paar dagen geduld, en de wonde is waarschijnlijk genezen.
En het vervolg van mijn behandelingsplan, stel ik maar uit tot wanneer ik van mijn grote Azië reis terug ben.

Moeder waarom geloven wij?

Vlakbij de samenvloeiing van Leie en Schelde bracht ooit een Turkse man het christelijk geloof naar onze streken. Macharius was zijn naam. Hij vestigde zich in de Sint-Baafsabdij. De ruines van die abdij bestaan nog altijd. Kan men zich dan een betere plek indenken om over het geloof te discussiëren?
Dinsdag 9 september in herberg Macharius had het wetenschapscafé van Gent een debat, of later me liever zeggen een samenspraak, opgezet over geloof, ongeloof en bijgeloof.
Het thema was wel de religie: niet het geloof in onszelf of het geloof in de liefde.
Ik verschoot een beetje toen ik binnen kwam. De gelagzaal was overvol. Dat zo een thema nog zo veel volk trekt, verwonderde me wel.
Het werd een boeiende samenspraak.
Soms van die onverwachte tegenstellingen. Bijvoorbeeld. Als je niet in een opperwezen geloofd, kan je er niet toe bidden. Bidden is dan niet meer dan een placebo-effect. Maar iedereen weet dat placebo-effecten kunnen werken.
En zeer opmerkelijke gedachtenwisseling vond ik de hoofddoek. Zelf kom ik nog uit een tijd dat de nonnetjes een kapje droegen en dat de vrouwen hun hoofd moesten moesten bedekken als ze naar de kerk gingen. De hoofddoekdiscussie ontgaat me grotendeels en ik kan niet inzien dat daar zo sterke meningsverschillen over bestaan.
Na de gedachtenwisseling van de drie sprekers was het de beurt aan het publiek om met moeilijke vragen af te komen of geponeerde stellingen te nuanceren.

Inhoudelijk schrijf ik in dit blogje niet over de topics. Klik hier voor de betrokken webpagina van het wetenschapscafé zelf.

vrijdag 12 september 2014

Op de Kouter

Toen ik deze middag in Gent over de Kouter liep, stond het al vol kraampjes.
Ze waren nog wel leeg weliswaar.
Dat zal morgen anders zijn. Dan stellen zo een honderd cultuurverenigingen zich voor.
Op de naam bordjes zag ik namen die ik niet ken; maar me we boeien.
Daar zal ik zeker een kijkje nemen.
OKRA zelf staat er ook bij trouwens.
Kom je ons bezoeken?
De stand is bemand van 13u30 tot 18 uur.
Zelf help ik 2 uur mee: namelijk van 15 tot 17 uur.

Kijken zonder zien

Een van de foto's  die Johan me toezond.
De man met het gele hemd is de spreker.
Dinsdagmiddag 9 september kwam OKRA Academie Gent weer samen. Onderwerp was een lezing over hoe wij foto's en beelden bekijken. De spreker Gie van den Berghe zou de nadruk leggen over omgaan met historische foto's.
Gie van den Berghe heeft daarover een betrokken boek gepubliceerd. Info op de website:  www.serendib.be/boeken/kzzboek.
Zijn lezing begon hij met uit te leggen hoe wij kijken naar foto's, en toch fragmenten ervan niet zien. Hij illustreerde dat met de verborgen verleiders in de reclameboodschappen. Hij had het ook uitgebreid over optische illusie. Door de werking van onze hersenen, zien we soms iets anders dan wat onze ooglens waarneemt.
Hij vertelde ook over bewuste manipulatie. In oorlogsvoering een beproefd propagandamiddel, zoals we nu ook nog gewaar worden.
De hoofdmoot lag evenwel op de fotoverslaggeving tijdens de 2de wereldoorlog en de koude oorlog. Hij liet ons veel foto's zien, die we allen kennen, omdat ze grote prijzen gewonnen hebben, en geweldig veel gepubliceerd zijn, en daarbij wees hij ons dan op aspecten, die we dus 'NIET' zien, maar er wel zijn.
Ik heb het deze morgen nagekeken. Het werk van deze ethicus-historicus is nog uit te lenen in de bibliotheek. Had het boek in het rek gezeten ik had het geleend.
Trouwens wist je dat er per minuut 200.000 foto's openbaar op het internet gepubliceerd worden? Wie zou er daar allemaal naar kijken?

Dweiltje slaan

De vrijdag is het mijn poetsdag.
Ik had er al een tijdje over gedacht om naar Startpeople of een dergelijk bedrijf te gaan, voor iemand die met dienstencheques werkt.
Maar langs de andere kant, stelt het schoonmaken van mijn verblijf niet veel voor.
Stofzuigen moet ik niet. Dat doet mijn robot als ik niet op mijn flat ben.
Mijn kleine was doe ik iedere dag.
Mijn beddengoed breng ik naar de wasserij om de paar weken.
Veel werk schiet er dan ook niet over.
Stof afnemen en de vloer dweilen is in een uur gebeurd. Het is dan ook de moeite niet er iemand voor in te huren.

En wat vreemd is. Zo de ruimte proper maken, dat geeft zo een goed en heilzaam gevoel. Je herschept er als het ware je omgeving mee.

Pijn, tandpijn

Ik heb mijn dosis pijn wel gehad, de laatste 2 weken. Zondag vorige week wou mijn rug niet mee. Met paracetamol heb ik dat de schijn gered, als het ware een masker opgezet dat alles goed ging. Maandag mijn onderrug dan goed ingezalfd en het was voorbij.
Maar woensdag beginnen dan mijn maag en darmen te protesteren. Ik dacht al, dat wordt een afspraak bij de huisarts, maar donderdag verdween gelukkig de pijn, en vrijdag na een goede nachtrust was alles weer goed, zij het dat ik niet veel gedaan heb die dag.
Die pijnen worden dan nog doorkruist door bezoeken aan de tandarts en de neuro-psychiater.
En net bij de tandarts had ik gisteren een ernstige ingreep. Hij schreef me sterke pijnstillers voor, die ik onmiddellijk moest nemen nadat de verdoving uitgewerkt was. Mijn lijstje medicamenten wordt steeds langer.
Ik kocht de pijnstiller. De pijn was verdwenen maar ik kreeg mijn mond niet open, afin ik kon niet kauwen. Dan maar zo een drinkmaaltijd gekocht. Zo een flesje zou een volledige maaltijd vervangen.
De pijnstiller en de drinkmaaltijd werkten, want donderdagmiddag had ik er geen last van, en kon ik normaal praten.
Donderdagavond probeerde ik een banaan te eten. Niet moeilijk denk je? Ik moest ze verbrijzelen om ze te kunnen eten.
Voor vandaag ben ik dan maar om een paar dozen soep gegaan, en heb nog wat van die drinkmaaltijden gekocht.
Afin, ik zal dan nog maar wat meer vermageren.
Het duurt trouwens niet zo lang. De 19de sept zou de wonde dicht moeten zijn en kunnen de draadjes eruit.

donderdag 11 september 2014

Vogels zingen in Sint-Baafs

Zaterdag 13 september begint editie 2014 van het Festival van Vlaanderen.
Wie door Gent passeert kan om niet de vele wimpelende vlaggen heen.
Zaterdag op de openingsdag is het te doen op verschillende locaties, onder de gemeenschappelijke naam OdeGand.
Zaterdag ook stellen de verschillende cultuurverenigingen zich voor op de cultuurmarkt op de Kouter.
En maandag zingen de vogels in de Sint-Baafskathedraal.
Klik hier voor de info.
Bij verschillende evenementen van het festival staat al vermeld: 'SOLD OUT' . Als je de voorstelling maand van Les Chanteurs d'Oiseaux  wil bijwonen, Wacht niet de lang om je biljetten te bestellen.
De kerkbedienden hebben in ieder geval heel wat stoelen bij geplaatst, en de opbouwers zijn al druk aan het werk voor het licht en het geluid.

Gagnant 2014

Een beetje onverwacht kregen we ineens een certificaat van Tripadvisor.
We zijn met de Gentse Sint-Baafskathedraal vereerd met dit 'Certificat d'Excellence'. Het doet natuurlijk veel plezier tot een team te behoren dat 'Gagnant 2014' genoemd wordt.
We krijgen dit certificaat omdat heel wat reizigers en bezoekers onze gastvrijheid en openheid positief beoordelen.
Klik op de afbeelding om het certificaat daadwerkelijk te kunnen lezen.

Oordeel zelf, of je het er mee eens bent, en kom ook eens op bezoek.
Enkele koppelingen:
- Tripadvisor
- Sint-Baafskathedraal
- Tripadvisor over de kathedraal

woensdag 10 september 2014

CLTRMRKT

Op 13 september, dat is zaterdag, is het weer cultuurmarkt in Gent. We staan op de Kouter.Dat is zie je wel de scan die ik hiernaast heb afgebeeld.
Heel wat verenigingen nemen er aan deel. Bij sommigen ben ik vrijwilliger, bij andere gewoon lid. En nog anderen wil ik leren kennen.
Ik zal dan ook op de Kouter zijn.
Tussen 15 en 17 uur zal ik de bezoekers trachten te overtuigen wat OKRA aan cultuur betekent.
En ervoor en er na zal ik ook op de cultuurmarkt zijn.
Enkele stands wil ik zeker bezoeken, en naar nog anderen ben ik nieuwsgierig.

Kom zaterdagnamiddag ook maar naar Gent en breng een bezoek aan de Kouter.
Het is ook de dag van Odegand. Het zal dus wel druk zijn in Gent.

Podium

Hierbij dan de officiële podiumfoto.
Eind augustus stapten we de OXFAM Trail Walk.
Doodmoe waren we na die 100 kilometer.

Na meer dan 28 uur stappen bereikten we druipnat de finish.

De medaille heeft ondertussen al een ereplaats in mijn verblijf te Gent gekregen.

dinsdag 9 september 2014

De zaal staat klaar

Deze middag komt Gie van den Berghe spreken voor OKRA Academie Gent.
We hebben alles klaar gezet om deze ethicus-historicus te horen vertellen over kijken zonder zien.
De lezing gaat door in de conferentiezaal van de Karmelieten in de Gentse Burgstraat. Ingang is wel via het Prinsenhof..
Even voor alle zekerheid: het is niet de bedoeling dat we horen zonder luisteren, maar er iets van opsteken. 

Aan CP3

Op zaterdag 30 augustus stapte we in de Hoge Venen.
Bij CP3 werden onze Kaailopers op de foto vastgelegd. Vlak voor het hoogste punt van België namen we ginder een kwartuurtje rust rond 4 uur in de middag.
Het supportteam staat er niet bij op de foto
Controle post 3 was gevestigd bij Sourbrodt. Toen hadden we al 41,8 kilometer van 100 gestapt.
De fotograaf van OXFAM nam alle groepen op de foto, ook onze Kaailopers dus. Deze foto komt uit de reeks die hij op Facebook plaatste.
Ik heb de foto's op Facebook gezien. De volledige reeks staat ook op FLICKR. Klik hier.  Er waren heel wat deelnemers, De fotografen hebben heel wat foto's kunnen nemen.

Het was een zware opgave die we op ons genomen hadden. 100 kilometer stappen over moeilijk begaanbare paden, en dat in maximaal 30 uur.
We hebben de uitdaging aangedurfd, en we zijn er in geslaagd.

maandag 8 september 2014

Lang geleden

Lang geleden toen ik nog niet met rust was gesteld, nam ik speciaal vrijaf om de weekdagtocht aan de Langelede bij de Kwartels te stappen. Zelf moet ik nu geen verlof meer nemen, maar ik hoor dat er andere clubgenoten zijn die dat wel doen.
Men een van hen stapte ik lus B mee.
Maar laat me eerst vertellen dat de Langelede een kanaal is dat van de Nederlandse grens naar Wachtebeke loopt. Het heeft geen scheepsvaartfunctie meer. Het is nu een oord dat door fietsers, vissers en wandelaars graag aan gedaan wordt.
Er is een bloeiende buurt, die ieder jaar een kermis organiseert. In de kermistent zijn dan op de maandag de wandelaars te gast.
De wandeltocht wordt uitgezet in 3 lussen, met telkens de feesttent als uitgangspunt.
Leuk om te wandelen, maar gevaarlijk om te blijven zitten.
Ik zal niet zeggen dat ik iedere wandelaar ken, die er komt, maar het scheelt precies niet veel. Dat werd goed babbelen over gemeenschappelijke kennissen.
Ik zag en passant dat onze club nieuwe leden mocht noteren. Ook zoiets doet plezier.
Met al dat gepraat kwam ik tot het besluit dat ik niet 3 maar slechts 2 zou lussen kunnen wandelen. Ik had in Gent deze middag nog wat te doen.
Mijn 2de lus werd dan lus A. Een mooie lus doorheen het Kloosterbos. Door een bos wandelen is altijd heerlijk, maar voor mij zeker, want ik heb aan dat bos bijzondere herinneringen. Maar dat is een ander verhaal.
Geniet mee van deze zomerse tocht met een aantal foto-albums: (Gewoon op de naam klikken, en je wordt doorgelinkt naar hun reeks.

Te huur

Waar ik vroeger werkte, staat de verdieping nu te huur.
Het is een schermafdruk van wat de webcam boven de Lichttoren in Eindhoven ziet.
(Bron: http://www.onsneteindhoven.nl/live)

Ja ... Dat is het lot van het leven.
Wat zal er nog te huur komen van waar ik ooit verbleven heb?

By the way, ik ben wel van plan om na mijn grote Azië-reis nog eens het lampengat te gaan opzoeken.

zondag 7 september 2014

Waar ga je naar toe?

Quo vadis? Waar ga je heen?
Dat is een vraag die we ons als wandelaar weinig of nooit afvragen. We zijn gewoon op wandel, we zijn gewoon in beweging. Waar we aankomen, is meestal hetzelfde punt als waar we vertrokken zijn.
En daar beleven we dan veel plezier aan.
In zijn voorwoord in de Gezond op Stap wees Jef Joosten op het belang van clubwandelingen in de onmiddellijke nabijheid.

En dat was dit weekend voor mij wel van toepassing. Ik heb niet eens de omgeving van de stad waar ik nu verblijf verlaten. Zaterdag was mijn wandeldoel Mariakerke, en vandaag was dat Merelbeke. Heerlijk dichtbij vindt een wandelaar bekoorlijke wandelingen.
Vandaag koos ik voor een 18 kilometer tocht. de PWC liet ons vanuit een zeer ruime startzaal vertrekken vanuit Merelbeke. Langs groene wegen, soms al geoogst soms langs maïs die boven onze hoofden uitkomt wandelden we langs toffe dorpjes: Bottelare en Munte. Zo landelijk dat hier GR-paden elkaar kruisen. En af en toe een donker bospartijtje ertussen. Mooi afwisselend met de zon die de tocht kwam verheerlijken.
En - ik herhaal wat ik gisteren al deed vermoeden. Elkaar ontmoeten. De gezelligheid van een wandeltocht - Dat is het waarom we op de been komen, en in beweging blijven.

By the way, Nadat ik die muurplaat van Quo Vadis fotografeerde, zag ik een heel ander bord:
"Highway to hell" Onze wandelingen zijn zeker geen snelweg naar de hel. Integendeel ze geven ons een hemels gevoel.

Wat een mens al niet allemaal ziet tijdens een tocht. Zou ik geen cursus volgen voor bezinnend wandelen? Of voor wandelcoach? Of zo iets. In de laatste Gezond op Stap, had Floor Devriendt er in ieder geval in een artikel aandacht voor.

Neen, ik blijf maar bij het gewoon wandelen om buiten te zijn.

zaterdag 6 september 2014

De Horizon

Vlakbij mijn verblijf in Gent is een OCMW-centrum gevestigd. In mijn brievenbus vond ik deze week een flyer om eens de open deur dagen te bezoeken.
Het sprak me wel aan. Met onze wandelingen zijn we al verschillende keren welkom geweest in een OCMW-centrum, Toen had ik meer aandacht voor de wandeling maar ik was toch wat nieuwsgierig geworden.
In de binnenkant van de flyer stond de activiteiten reeks voor een doemeeweek, en ook daarin meerdere activiteiten die mijn interesse wekten.
Dus in de namiddag na mijn wandeling, zette Daniel me vlak bij de Dampoort af, en stapte ik de gebouwen naar de Lousbergkaai. Het centrum draagt daar de naam 'De Horizon'.
Onmiddellijk al een gastvrije ontvangst. Een blik op het verleden van wat er gebeurd is, en een vooruitblik op wat de toekomst zal bieden.
Ik had een beetje schrik dat het accent op de hulpverlening zou liggen. Maar er komen ook heel wat zaken aan bod, die hulpverlening als het ware overbodig maken.
Een zeer sterke nadruk op contacten, en zeer sterke werking van vrijwilligers ondersteund door een competent beroepskader. 

Ja ... Ik heb me ingeschreven ik zal vanaf volgende week TAI CHI volgen. Dat lijkt me nogal goed in het kader van mijn Azië-reizen te passen. De lesgevers hebben me het verschil uit gelegd tussen de verschillende stijlen. Het wordt in ons geval de YANG-stijl. Maar wat dat precies inhoudt, zal ik pas later kunnen vertellen. 

Met IPA door de Bourgoyen

Voor vandaag zou ik mijn wandelplannen beperkt houden. 's Morgens moest ik eerst nog naar de neuro-psychiater, en 's middags wou ik kennis maken met het OCMW-centrum 'De Horizon'. Maar voor een wandelaar als ik kan een paar uur wandelen er natuurlijk altijd bij. Zeker als de wandeling voor mij om zo te zeggen om de hoek begint.
Ik dus naar de zaal waar de wandelclub van de IPA haar tocht inrichtte. Het was er al gezellig. Voor mijn vertrek wou ik nog soep met brood eten. En dat was zeer verzorgd: lekkere ajuinssoep en brood met kaas en ook groenten. Het heeft me gesmaakt. En het toevallig wilde dat ik met goede kennissen aan tafel zat: Kwartels, Trekvogels en Reigerstappers.
Zij hadden hun tocht al achter de rug. Ze waren er enthousiast over, en zo kon ik al met veel plezier mijn tocht aanvatten. Ik moet u de Bourgoyen-Ossemeersen niet beschrijven, zo een magnifiek natuurgebied vlak bij de stad Gent
Zie de foto-reportage van René. Iets later dan ik, heeft hij hetzelfde parcours gestapt als ik. Klik hier.
Eens het natuurgebied uit, wachtte me nog een plezier. Daniel liep achter mij. Die had voor de 20 gekozen, ik voor de 12, maar de rest van de tocht konden we samen stappen. En vertellen over de Vlaamse Velden en over de OXFAM Trail Walk, die Daniel 5 maal afgelegd had, en niet alleen dat, ook ons team dat uit Doetjes bestond er ook telkens door gehaald.
De wereld kan klein zijn. In de rustpost van Vinderhoute, kwam ik dan nog Chris en Dirk tegen, 2 mensen, die deel uitmaken van het OTW-team van de Kaailopers. Die hebben ons vorige week door de zware tocht in de Hoge Venen geholpen. (Dat doet er mij aan denken, dat ik er nog een stuk van mijn verslag erover wil uitschrijven)

Voor morgen hou ik het ook op een korte wandeling.
Voor mijn bezoek aan 'De Horizon, bericht ik in een afzonderlijk blogberichtje