Gwy wandelt

dinsdag 24 december 2013

Kerstavond in de jaren 30

Kerstavond dat was de primeur. Dagen op voorhand waren we in de weer. Takken werden verzameld van de oude bruine beukeboom  - die afgewaaid waren – om onze kerststal ineen te timmeren. Stro kregen we van de boer. De witte beeldjes boetseerden we zelf. Vele uren werk waren het, maar de moeite werd beloond, want toen we met een oude kruiwagen onze stal naar de tentoonstelling brachten, kregen we meteen de eerste prijs.
Onze kerststal  beschermden wij als een reliquie. Heel veel jaren heeft hij ons vreugde verschaft; hij stond altijd in het midden van het kerstgebeuren, omringd door gezang en de jaarlijks wederkerende wafelbak. De wafelbak … wat een festijn!  De koperen ketel die dienst deed voor de wekelijkse wasbeurt, werd uit de stal gehaald, grondig gereinigd, de deeg erin gegoten, aan het vuur geschoven met een keukenhanddoek erop, dit om de deeg te doen omhoog rijzen. Er mocht geen windje komen storen of anders viel alles ineen.
Het zwartgesmede, zwaar wafelijzer, met de lange handvatten werd bovengehaald, opgepoetst, en ingewreven met een stuk varkensvet op een vork gestoken. Het bakken kon nu beginnen. Dat was een werk dat uren in beslag nam, want alles moest op een kolen  verwarmd keukenvuur gebeuren. Op minder dan geen tijd stond de keuken in de rook, maar de sfeer die dit alles mee bracht, kunnen we nooit vergeten.
Normaal waren het ook witte kerstdagen, en na de middernachtmis kropen we allen in bed. Geschenkjes aan de kerstboom waren er niet, dit was nog niet gebruikelijk, maar wel veel echte wassen, gekleurde kaarsjes en véél engelenhaar.
Kerstavonden, zoals ik meemaakte in die tijd, neen dit komt nooit meer.

Dit schreef een zuster van mijn moeder, 
als herinneringen aan de kerstavonden die zij als kinderen, 
nog voor de tweede wereldoorlog meemaakten. 

Geen opmerkingen: